Μολιέρος (Molière)

«Ο κατά φαντασίαν ασθενής» (1673)

Μολιέρος (Molière)

«Ο Ταρτούφος» (1664)

Μολιέρος (Molière)

«Ο αρχοντοχωριάτης» (1670)

Ουίλλιαμ Σαίξπηρ

«Όνειρο Θερινής Νυκτός»

Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα

«Ματωμένος Γάμος»

Αντουάν Ντε Σαιντ- Εξυπερύ

«Ο μικρός πρίγκηπας»

Αντόν Τσέχωφ

«Ένας αριθμός»

Ντάριο Φο

«Ο τυχαίος θάνατος ενός Αναρχικού»

Ευγένιος Ιονέσκο

«Ρινόκερος»

Μπέρτολτ Μπρεχτ

«Αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι»

722 Ποιητές - 8.171 Ποιήματα

Επιλογή της εβδομάδας..

Οδυσσέας Ελύτης, «Το Μονόγραμμα»

Θά πενθώ πάντα -- μ’ακούς; -- γιά σένα, μόνος, στόν Παράδεισο Ι Θά γυρίσει αλλού τίς χαρακιές  Τής παλάμης, η Μοίρα, σάν κλειδούχο...

Κώστα Καρυωτάκη ποιητικές συλλογές - «Ο Πόνος του Ανθρώπου και των Πραμάτων», «Νηπενθή», «Ελεγεία και Σάτιρες» (ολοκληρωμένα)

Ο Πόνος του Ανθρώπου και των Πραμάτων (1919)
 Ο «Πόνος του ανθρώπου και των πραμάτων» κυκλοφόρησε
το Φεβρουάριο του 1919 σε 120 μόνο αντίτυπα.

Ο πόνος του ανθρώπου
 Θάνατοι
 Gala
    Χαμόγελο
 Ζωές
Νοσταλγία
 Αγάπη

Ο πόνος των πραμάτων
    Άνοιξη
    Νύχτα
    Μυγδαλιά
    Θάλασσα

Νηπενθή (1921) 

Η δεύτερη, χρονολογικά, ποιητική συλλογή του Κ. Γ. Καρυωτάκη, "Νηπενθή" (1921), χαρακτηρίστηκε από την τότε κριτική ως ένα λυρικό φως ανάμειχτο με το σαρκασμό, τη σάτιρα και τον πόνο των πραγμάτων. Στοιχεία που εξέφραζαν με σπαραγμό το ανίατο άλγος του ποιητή. 

Πληγωμένοι Θεοί
    Οι στίχοι μου
    Γυρισμός
    Ευγενεία
    Δον Κιχώτες
    Πολύμνια
    Ποιητές
    Μπαλάντα στους Άδοξους Ποιητές των Αιώνων

Η Σκιά των Ωρών
    Δέντρο
    Χαρά
    Σε παλαιό συμφοιτητή
    Στροφές
    Το Φεγγαράκι Απόψε...
    Γραφιάς
    Αθήνα
    Πάρε τα Δώρα...
    Πεθαίνοντας

Νοσταλγικά
    Μόνο
    Δρόμος
    Η Ψυχή μου
    Ύπνος
    Αφιέρωμα
    Τώρα που Μήτε ο Έρωτας...
    Εσπέρα
    Μοναξιά
    Κι αν Έσβησε σαν Ίσκιος...
    Του Αδελφού Μου


'Ελεγεία και Σάτιρες (1927)

Η « Ελεγεία και Σάτιρες» είναι η τρίτη – και τελευταία – ποιητική συλλογή του Κωνσταντίνου Καρυωτάκη. Εκδόθηκε το 1927, έναν μόλις χρόνο πριν από τον τραγικό θάνατο του ποιητή.

  ΠΡΩΤΗ ΣΕΙΡΑ
Υστεροφημία
Ο κήπος είμαι..
Τελευταίο ταξίδι
Ολα τα πράγματά μου έμειναν
Τι νέοι πού φτάσαμεν εδώ
Επιστροφή
Φύγε, η καρδιά μου νοσταλγεί
Δέντρα μου, δέντρα ξέφυλλα
Καθὼς βαδίζω, μιὰ σκιά
Σάββατο βράδυ: ανοίγουνε
Ένα σπιτάκι απόμερο
Λύπη ας ερχόταν η χαρά
Μίσθια δουλειά, σωροί χαρτιών
Σύμβολα εμείναμε καιρών
Άλογα μαύρα, θίασος
Οι αγάπες
Ενα ξερὸ δαφνόφυλλο
Κριτική
Παιδικό
Θέλω να φύγω πια απὸ δω
Βράδυ

ΔΕΥΤΕΡΗ ΣΕΙΡΑ
Ω Βενετία..
Ηλύσια
Σαν δέσμη απὸ τριαντάφυλλα
Ωδὴ σ' ένα παιδάκι
Ιστορία
Είμαστε κάτι ξεχαρβαλωμένες κιθάρες
Ποια θέληση θεού μας κυβερνάει
Ανδρείκελα  Υπόγεια Ρεύματα (youtube)
Τι να σου πω, φθινόπωρο
Τάφοι
 
 Εφηβικοί Στίχοι (1913 - 1916)
 
Ποιήματα που έγραψε σε ηλικία 17 έως 20 ετών και τα έστελνε σε περιοδικά και εφημερίδες. Δεν τα συμπεριέλαβε σε καμία από τις ποιητικές συλλογές του.

Αγαπημένη  
Ανάσταση
Αντίθεσις
 Άνοιξη
 Αποκριάτικο
 Διαβαίνουν
 Ηλιοβασίλεμα
 Η κοσμοξακουσμένη
 Θεία ζωγραφιά
Θυμάσαι;
 Λουλούδι που μαράθηκε
 Μαραίνεται
 Μαρμαρωμένε Βασιλιά!
 …Μα η αγάπη μου δεν πεθαίνει
Με ρώτησε
 Μπροστά σε μια Μαγδαληνή
 Μην κλαις
 Νυχτερινοί αντίλαλοι
 Νύχτα
 Νυχτερινό
 Ξέρω
 Ο χορός
 Σονέτο
 Στην Αφροδίτη
 Στο Σταυρό
 Στην αγκάλη σου
Το πρώτο χελιδόνι
 Της θάλασσας νεράιδα
 Της αμαρτίας δουλεύτρα
 Το πιάνο
 Στερνό φιλί
 Φιλημένη
Χινοπωρινό
 Venezia
 Ad somnum

 Νεανικά Ποιήματα (1919-1924) / Ανέκδοτα
 
~ ~ ~

Αντώνης Σαμαράκης (1919-2003)

«Το άγγελμα της ημέρας»

Μην πεις ποτέ σου: «Είναι αργά!» κι αν χαμηλά έχεις πέσει. κι αν λύπη τώρα σε τρυγά κι έχεις βαθιά πονέσει.

Κι αν όλα μοιάζουν σκοτεινά κι έρημος έχεις μείνει. μην πεις ποτέ σου: «Είναι αργά!» -τ' ακούς;- ό,τι  κι αν γίνει

Ο Μικρός Πρίγκιπας: «Αντίο», είπε η αλεπού. «Να το μυστικό μου. Είναι πολύ απλό: Μόνο με την καρδιά βλέπεις αληθινά. Την ουσία δεν τη βλέπουν τα μάτια»

𝓜πάμπης 𝓚υριακίδης