Κώστας Καρυωτάκης, «Παιδικό»

Τώρα ἡ βραδιὰ,

γλυκειὰ ποὺ φτάνει,

θὰ μοῦ γλυκάνη

καὶ τὴν καρδιὰ.

Τἀστέρια ἐκεῖ

θὰ δῶ, θὰ νιώσω

οἱ ἄνθρωποι πόσο

εἶναι κακοί.

Κλαίοντας θὰ πῶ:

«Ἄστρα μου, ἀστράκια,

τἄλλα παιδάκια

θὰ τἀγαπῶ.

Ἂς μὲ χτυποῦν
πάντα κι ἀκόμα.
Θἆμαι τὸ χῶμα
ποὺ τὸ πατοῦν.

Ἄστρα, καθὼς
ἄστρο καὶ κρῖνο,
ἔτσι θὰ γίνω
τώρα καλὸς».

 ~
Ποιητική συλλογή: 'Ελεγεία και Σάτιρες' (1927)