Ζαν Κοκτώ (Jean Cocteau), «Επικήδειος»

Επειδή υπάρχω
Σ’ αυτή τη μοναξιά
Όπου η άλλοι τρέμουν την ανυπαρξία

Επειδή ξεχνώ να ζω
Κυνηγημένος από το φόβο του σκανδάλου
Προσπαθώντας να αποφύγω
Ο κάθε καλοπροαίρετος τύπος να αντιληφθεί
Τον   αγώνα μου για την ύπαρξη

Δεν τολμώ μήτε να φάω μήτε να πιω
Μήτε να παρακαθίσω στους χορούς τους
Επειδή ζω
Με την σχεδόν άγνωστη στολή
Μιας λεγεώνας των ξένων

Επειδή παίρνω το ύφος
Που δεν είναι ύφος
Επειδή εκστασιάζομαι στις παγίδες μου
Επειδή πιστεύω
Αν θέ  λουν να δουν τα χαρτιά μου
Πως είμαι τελειωμένος

Δηλαδή κάνοντας δήθεν
Πως είμαι μαζί τους, εγώ ο κλέφτης
Με τις σιωπηλές σόλες

Επειδή τους πληρώνω με το ίδιο νόμισμα
Και παίρνοντας την σκιά των αγγέλων
Για τη σκιά του καμπούρη
Και βαραίνοντας το σκάφανδρομου
Με έργα όλο και πιο ύποπτα
Στη βάρκα με τους ωραίους κωπηλάτες

Επειδή ακολουθώ τις σκιές
Φαντασμάτων χωρίς κάστρα
Στυξ στις έρημες όχθες σου
Δίχως να έχω ζήσει πεθαίνω.
 (1962)

~
Μετάφραση: Δημήτρης Άναλις

πηγή