Κώστας Καρυωτάκης, «Βράδυ»

Στὸν κ. Κλ. Παράσχο
Τὰ παιδάκια ποὺ παίζουν στἀνοιξιάτικο δείλι
—μιὰ ἰαχὴ μακρυσμένη—
τἀεράκι ποὺ λόγια μὲ τῶν ρόδων τὰ χείλη
ψιθυρίζει καὶ μένει,

τἀνοιχτὰ παραθύρια ποὺ ἀνασαίνουν τὴν ὥρα,
ἡ ἀδειανὴ κάμαρά μου,
ἕνα τραῖνο ποὺ θἄρχεται ἀπὸ μιὰ ἄγνωστη χώρα,
τὰ χαμένα ὄνειρά μου.

οἱ καμπάνες ποὺ σβύνουν, καὶ τὸ βράδυ ποὺ πέφτει
ὁλοένα στὴν πόλη,
στῶν ἀνθρώπων τὴν ὄψη, στοὐρανοῦ τὸν καθρέφτη,
στὴ ζωὴ μου τώρα ὅλη...

 ~
Ποιητική συλλογή: 'Ελεγεία και Σάτιρες' (1927)