Κώστας Καρυωτάκης, «Ω Βενετία..»

Ὦ Βενετία, πόλις ἀπὸ χρυσάφι κι ἀπὸ σμάλτο,
κορώνα στὴ λαμπρότητα τῆς Ἀδριατικῆς,
Μέγα Κανάλι, Γέφυρα τῶν Στεναγμῶν, Ριάλτο,
ὦ θύμηση ἀνεξάλειπτη μιᾶς ἐκθαμβωτικῆς

νύχτας, ποὺ περιπάτησα στὴ μυθικὴ πλατεία
τοῦ Ἁγίου Μάρκου, μπρὸς εἰς τὸ παλάτι τῶν Δουκῶν,
ἀκούοντας νὰ σφυρηλατοῦν τὶς ὧρες μία μία
τὰ χάλκινα ὁμοιώματα τῶν δύο στρατιωτῶν,—

πόσο πλάγι σου φαίνονται μικρὰ καὶ χωρὶς βάθος

τὰ αἰσθήματα ποὺ μᾶς κρατοῦν ἀκόμη ἐδῶ στὴ γῆ,

ἐφήμερος ἡ λύπη μας, ἀταίριαστο τὸ πάθος,

ὦ αἰωνία παράδοση τοῦ κάλλους καὶ πηγή!

~

Ποιητική συλλογή: 'Ελεγεία και Σάτιρες' (1927)