Κώστας Καρυωτάκης, «Αντίθεσις»

Όταν το θείο γέλιο σου στα χείλη σου ανθίζει
κι αστράφτει μες στα μάτια σου η κάθε ηδονή,
όταν την ώρια σου μορφή τρελή χαρά στολίζει
και ξεφωνίζεις εύθυμα, γλυκιά μου καστανή,

τότε εγώ ο δύστυχος, του έρωτος ρημάδι,
σε δάκρυα τον πόνο μου αφήνω να ξεσπά·
το κάθε τι μου φαίνεται μαύρο σαν το σκοτάδι
και λέω με παράπονο: «Άλλονε αγαπά».
~
Εφηβικοί Στίχοι (1913-1916)

Καρυωτάκης, Τα Ποιήματα (1913 - 1928). Επιμέλεια Γ. Π. Σαββίδης, Νεφέλη, 1992