Ἄ! κύριε, κύριε Μαλακάση,
ποιὸς θὰ βρεθῆ νὰ μᾶς δικάση,
μικρὸν ἐμὲ κ’ ἐσᾶς μεγάλο,
ἴδια τὸν ἕνα καὶ τὸν ἄλλο;
Τοὺς τρόπους, τὸ παράστημά σας,
τὸ θελκτικὸ μειδίαμά σας,
τὸ monocle ποὺ σᾶς βοηθάει
νὰ βλέπετε μόνο στὸ πλάι
καὶ μόνο αὐτοὺς νὰ χαιρετᾶτε
ποιὸς θὰ βρεθῆ νὰ μᾶς δικάση,
μικρὸν ἐμὲ κ’ ἐσᾶς μεγάλο,
ἴδια τὸν ἕνα καὶ τὸν ἄλλο;
Τοὺς τρόπους, τὸ παράστημά σας,
τὸ θελκτικὸ μειδίαμά σας,
τὸ monocle ποὺ σᾶς βοηθάει
νὰ βλέπετε μόνο στὸ πλάι
καὶ μόνο αὐτοὺς νὰ χαιρετᾶτε
ὅσοι μοιάζουν ἀριστοκράται,
τὴν περιποιημένη φάτσα,
τὴν ὑπεροπτικὴ γκριμάτσα,
ἀπὸ τὴ μιὰ μεριὰ νὰ βάλη
τῆς ζυγαριᾶς, κι ἀπὸ τὴν ἄλλη
πλάστιγγα νὰ βροντήσω κάτου,
μισητὸ σκήνωμα, θανάτου
ἄθυρμα, συντριμμένο βάζον,
ἐγώ, κύμβαλον ἀλαλάζον.
Ἄ! κύριε, κύριε Μαλακάση,
ποιὸς τελευταῖος θὰ γελάση;
~
Ποιητική συλλογή: 'Ελεγεία και Σάτιρες' (1927)