Κώστας Καρυωτάκης, «Varium et mutable»

Τι προδοσία!
Διάβηκεν ως
αυγερινός
στη φαντασία.
Αντί θρησκείας
θαύμα υψηλό,
παιγνίδι απλό
φιλαρέσκειας.

Χάνεται, αγρίμι,

σε αλαργινούς
κόσμους ο νούς.
Δέρνεται η μνήμη.
Α! το υπερτέλειο
πρόσωπο-αυγή·
τώρα πληγή
και περιγέλιο.
Πάντοτε ψέμα
έλεγε το
ιριδωτό
εκείνο βλέμμα;
Το στόμα μία
φιδοφωλιά·
και στα φιλιά
το προδοσία!

~

Νεανικά Ποιήματα (1919-1924) / Ανέκδοτα

Καρυωτάκης, Τα Ποιήματα (1913 - 1928). Επιμέλεια Γ. Π. Σαββίδης, Νεφέλη, 1992