Μολιέρος (Molière)

«Ο κατά φαντασίαν ασθενής» (1673)

Μολιέρος (Molière)

«Ο Ταρτούφος» (1664)

Μολιέρος (Molière)

«Ο αρχοντοχωριάτης» (1670)

Ουίλλιαμ Σαίξπηρ

«Όνειρο Θερινής Νυκτός»

Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα

«Ματωμένος Γάμος»

Αντουάν Ντε Σαιντ- Εξυπερύ

«Ο μικρός πρίγκηπας»

Αντόν Τσέχωφ

«Ένας αριθμός»

Ντάριο Φο

«Ο τυχαίος θάνατος ενός Αναρχικού»

Ευγένιος Ιονέσκο

«Ρινόκερος»

Μπέρτολτ Μπρεχτ

«Αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι»

722 Ποιητές - 8.171 Ποιήματα

Επιλογή της εβδομάδας..

Οδυσσέας Ελύτης, «Το Μονόγραμμα»

Θά πενθώ πάντα -- μ’ακούς; -- γιά σένα, μόνος, στόν Παράδεισο Ι Θά γυρίσει αλλού τίς χαρακιές  Τής παλάμης, η Μοίρα, σάν κλειδούχο...

Ντίνος Χριστιανόπουλος, «Εποχή των ισχνών αγελάδων (1950)» (συλλογή ολοκληρωμένη)

 
Διδακτορική διατριβή (1994) της κ. Μαρίας Ιατρού για την Εποχή των ισχνών αγελάδων: 
Η «Εποχή των Ισχνών Αγελάδων» αποτελεί μια κλασική περίπτωση βιβλιακής ποίησης. Τα ποιήματα που απαρτίζουν τη συλλογή αυτή διαλέγονται σχεδόν όλα με προγενέστερα κείμενα (ή, αν όχι σε όλες τις περιπτώσεις με συγκεκριμένα γραπτά κείμενα, πάντως με ένα σύνολο παραστάσεων και αντιλήψεων που συνιστά το διάχυτο "κείμενο" μιας παράδοσης). Από τα δώδεκα ποιήματα που συγκροτούν την τελευταία μορφή της συλλογής (1985), πέντε βασίζονται στην Καινή Διαθήκη. 
 
Ειδικότερα, δυο αντλούν το θέμα τους από τα Ευαγγέλια ("Εκατόνταρχος  Κορνήλιος", "Μαγδαληνή") ένα από τις Επιστολές του Παύλου ("Δημάς"), ένα από τις Πράξεις ("Στον  δρόμο  της  Δαμασκού")  και ένα από την Αποκάλυψη ("Άνθρωποι της Λαοδικείας"). 
 
Εξάλου, δύο άλλα ποιήματα ανάγονται στην Παλαιά Διαθήκη και συγκεκριμένα στο βιβλίο της Γένεσεως ("Ο  θάνατος  του  Αυνάν", "Σοδομίτες"), δύο σε βίους Αγίων ("Μαρία η Αιγυπτία", "Στίχοι  της  αγίας  Αγνής  για  τον  άγιο  Σεβαστιανό") και ένα ("Αντιγόνης  υπέρ Οιδίποδος") σε αρχαία ελληνική τραγωδία ("Οιδίπους επί Κολωνώ του Σοφοκλή). 
 
Επίσης υπάρχει ένα ποίημα με νεοελληνική γραπτή αφετηρία, η "Ιθάκη", που βαζίζεται στο ομώνυμο ποίημα του Καβάφη. 
 
Μόνο το τελευταίο ποίημα της συλλογής, το "Περιστατικό  στην Αθήνα", δεν συνδέεται με κάποιο κείμενο.

Όσον αφορά τώρα τα "αποκηρυγμένα" ποιήματα, αυτά δηλαδή που εμφανίζονται για πρώτη και τελευταία φορά στη δεύτερη έκδοση της Εποχής (1952) και αμέσως μετά αποσύρονται από την κυκλοφορία, ένα βασίζεται σε επιστολή του Παύλου ("Λουκάς ο Αγαπητός") και ένα άλλο στη Φαβιόλα ("Τουρκουάτος"). Το "Βρασίδας ο Μεταφραστής" και το "Δίχως εξουθένωση" (που δεν αποσύρεται στη συνέχεια αλλά μεταφέρεται στη συλλογή Ξένα Γόνατα (1954) δεν έχουν βιβλιακή προέλευση.

Η Εποχή Εποχή των ισχνών αγελάδων εκδόθηκε εννέα φορές από το 1950 ως το 1985 (από την τρίτη έκδοση του 1957 κ.ε. συνεκδίδεται μαζί με το εκάστοτε των ποιημάτων). Καμιά μορφή της δεν είναι ακριβώς όμοια με την προηγούμενη. Μόνο στην πιο πρόσφατη των Ποιημάτων (1992) δεν υπάρχει πια καμία περαιτέρω επέμβαση του ποιητή σε σχέση με την έκδοση του 1985. [Η διδακτορική διατριβή της κ. Ιατρού για την  "Εποχή των ισχνών αγελάδων" - αναλύσεις των ποιημάτων ΕΔΩ]

Αντώνης Σαμαράκης (1919-2003)

«Το άγγελμα της ημέρας»

Μην πεις ποτέ σου: «Είναι αργά!» κι αν χαμηλά έχεις πέσει. κι αν λύπη τώρα σε τρυγά κι έχεις βαθιά πονέσει.

Κι αν όλα μοιάζουν σκοτεινά κι έρημος έχεις μείνει. μην πεις ποτέ σου: «Είναι αργά!» -τ' ακούς;- ό,τι  κι αν γίνει

Ο Μικρός Πρίγκιπας: «Αντίο», είπε η αλεπού. «Να το μυστικό μου. Είναι πολύ απλό: Μόνο με την καρδιά βλέπεις αληθινά. Την ουσία δεν τη βλέπουν τα μάτια»

𝓜πάμπης 𝓚υριακίδης