Χάρη σ’ εκείνον τον γιατρό
δεν μπήκα τιμωρία κι επέστρεψα
στο ασφαλές
«Τσιγαράκι, γιατρέ;». Δεν κάπνισε ένα
μαζί μου, είπε μόνο:
«Να κοιτάς τον εαυτό σου στον καθρέφτη
και να λες όλακαλάθατάνε»
Το έκανα κάμποσα χρόνια,
βαρέθηκα τις μάχες
και το mundane
Πού να σου εξηγώ, γιατρέ,
το χάδι στον ώμο
είναι λάθος κάτι φορές
κόντεψα να πάω στο τίποτα
κι εκεί τίποτα δεν έχει
Οι συμβουλές, αν και επιστημονικά ορθές.
έγινα στάχτη
άνθρακας ήταν
κι εγώ -λίγο έλειψε
έγινα στάχτη
δεν μπήκα τιμωρία κι επέστρεψα
στο ασφαλές
«Τσιγαράκι, γιατρέ;». Δεν κάπνισε ένα
μαζί μου, είπε μόνο:
«Να κοιτάς τον εαυτό σου στον καθρέφτη
και να λες όλακαλάθατάνε»
Το έκανα κάμποσα χρόνια,
βαρέθηκα τις μάχες
και το mundane
Πού να σου εξηγώ, γιατρέ,
το χάδι στον ώμο
είναι λάθος κάτι φορές
κόντεψα να πάω στο τίποτα
κι εκεί τίποτα δεν έχει
Οι συμβουλές, αν και επιστημονικά ορθές.
έγινα στάχτη
άνθρακας ήταν
κι εγώ -λίγο έλειψε
έγινα στάχτη
~
από τη συλλογή Έξζιτ, εκδ poema, 2021 / Θράκα, 2024
Η Γωγώ Πονηράκου γεννήθηκε το 1983 στην Αθήνα. Σπούδασε βιολογία και φωτογραφία. Είναι εικαστική φωτογράφος, χρησιμοποιεί αναλογικές μηχανές και δημιουργεί zines που συνδυάζουν εικόνα και λόγο. Έχει στο ενεργητικό της μια ατομική έκθεση, πέντε φωτογραφικά zines και δύο φωτογραφικά βιβλία (Makronissos 2019, Snowbed 2023). Δουλειά της έχει παρουσιαστεί ανάμεσα στα άλλα στο Athens photo festival, στο Medphoto και στη Gallery 2 του Fotofluss στην Αυστρία. Ποιήματά της έχουν φιλοξενηθεί σε διαδικτυακά περιοδικά (Bibliothèque, Χάρτης, Culturebook, Μονόκλ). Το Έξζιτ είναι η πρώτη της ποιητική συλλογή. Τα τελευταία χρόνια δημιουργεί,επίσης, ποιητικές περφόρμανς.
