Στέλιος Δουμένης, «Ο παπάς»

Ένας παπάς, γέρο παπάς, έξω απ' το ευαγγέλιο
τα έλεγε τα χωρατά με γούστο και με γέλιο.
Και κάθε Κυριακή μετά την λειτουργία
γέροι και νέοι του χωριού κάνανε απαρτία.
Τρώγανε, πίναν, λέγανε καθένας από ένα
για νά 'ρθει του παπά η σειρά ν' ακούσουνε κανένα.
Έλα παπά, τελειώσαμε, τώρα είναι η σειρά σου
πες μας κανένα χωρατό καλό - απ' τα δικά σου.
— Τί να σας πω μωρέ παιδιά, σας τα 'χω ειπωμένα
μα τώρα και με το κρασί δεν βάνει ο νους μου ένα.
— Έ τότε πες μας Δέσποτα, γι' αυτούς πού 'χουν τα πλούτη
τα 'χουνε δίκαια ή άδικα μέσ' στη ζωή ετούτη;
— Και βέβαια δίκαια τα 'χουνε αυτά τα λιγουλάκια
και χάιδεψε τα γένια του κι έστριψε τα μουστάκια.
Μα τί σας ήρθε τώρα δα αυτό να μου το πείτε;
τί θέλετε; τί σκέφτεστε; τί ψάχνετε να βρείτε;
— Μπα! τίποτα, έτσι δέσποτα, συζήτηση να γένει.
Και τότε τράβηξε ο παπάς το πιο μακρύ του γένι.
Κι έβαλε ο γεροντόπαπας σε σκέψη το μυαλό του
έψαχνε για διέξοδο στο αδιέξοδό του.
— Τί έχουνε μπρος στο Θεό κι οι πλούσιοι οι δόλιοι;
μήτε μια τρίχα απ' του ουρανού τ' αόρατο περβόλι.
Κι εμείς τους κατακρίνουμε, και άδικους τους λέμε
και να τους τα μοιράσουμε εξίσου όλοι θέμε.
Μα ετούτο είναι άδικο, είναι μεγάλο κρίμα
σκεφτείτε πως από τη γη δεν έχουν άλλο χτήμα.
Τί πέφτουνε απάνω τους όλοι σαν την ακρίδα
ενώ αυτοί στους ουρανούς δεν μας ζητούν μερίδα;
Εκεί θα τα μοιράσουμε εμείς και θα το δείτε
όταν θα πάμε πάνω κει - να μου το θυμηθείτε.
Κι εκεί δεν θα 'ναι όπως εδώ, ετούτο το μαύρο χάλι
εκεί θα κόβεις το ψωμί όπως το πορτοκάλι.
Και για φαΐ και για κρασί έχει ο Θεός τον τρόπο
θα τρώμε και θα πίνουμε χωρίς κανένα κόπο.
Τί θέλετε μωρέ παιδιά άλλο για να πειστείτε;
σαν θα 'ρθει η ώρα κι η στιγμή και πάμε θα το δείτε.
 
Μα ο παπάς ειλικρινής δεν τ' άρεσε το ψέμα
κι είπε δυο λόγια κι άφησε στην κρίση τους το θέμα:
— Κοιτάξτε, αν βγούνε ψέματα τούτα εγώ δεν φταίω
έτσι μου είπαν να σας πω – έτσι κι εγώ σας λέω.

πηγή

Ο Στέλιος Δουμένης γεννήθηκε στη Σαλαμίνα. Την δεκαετία του 1940 μετά δυσκολίας κατορθώνει να μάθει γράμματα. Από πολύ νωρίς και για βιοποριστικούς λόγους ασχολήθηκε με διάφορα επαγγέλματα, όπως του κτηνοτρόφου, πτηνοτρόφου, σερβιτόρου αλλά και του Κουρέα. Παράλληλα ασχολήθηκε με την μουσική, τον στίχο  και την ποίηση. Την μουσική υπηρέτησε κατά βάση μετά το 1950.

Γράφει χαρακτηριστικά η Ευγενία Σπετσιώτου-Μέλλιου για την ποίηση του Στέλιου Δουμένη:  Διαβάζοντας ποιήματα του Στέλιου Δουμένη φέρνεις στον νου σου Δροσίνη, Πορφύρα, αγγίζεις τις χορδές του Βάρναλη και αντιλαμβάνεσαι πως οι σκέψεις και ο προβληματισμός του Ρίτσου έχουν κοινή αφετηρία τις ίδιες πηγές από τις οποίες ήπιε νερό και δροσίστηκε, δίψασε πάλι και αγωνίστηκε ένας απλός βιοπαλαιστής εμπλουτισμένος με τις ευαισθησίες της φυλής του. πηγή