Γιολάντα Πέγκλη, «Βαθιά ζωή»

Επιστρέφω στο σώμα μου
μέσα από μεγάλες πλατείες
επιστρέφω στο πρόσωπό μου
μέσα από αναστεναγμό.
Έτσι όπως είναι ακόμα νωπά
τα μαλλιά μου
είναι βυθός
είναι γυαλί
δεν ξεχωρίζω.
Σκληραίνει
ματώνεται στην τριβή τη μοιραία
το πήλινο ρούχο μου
δεν το φανερώνω.

Είμαι σαν τα παιδιά
που σφυρίζουν όσο να περάσουν
το σκοτεινό δάσος

είμαι σαν τα παιδιά
που όταν περνούν ακατοίκητη περιοχή
δεν μιλούν.
~
από τη συλλογή Ακούστε: (1970)
πηγή

Η Γιολάντα Πέγκλη γεννήθηκε το 1934 στην Αθήνα, και κατοικεί στην Κηφισιά. Ανήκει στη δεύτερη μεταπολεμική γενιά. Ποίησή της δημοσιεύθηκε πρώτη φορά το 1959, ενώ η πρώτη ποιητική της συλλογή Λάζαροι εν αποσυνθέσει κυκλοφόρησε το 1964. Ακολούθησαν άλλες δεκατέσερις συλλογές, ανάμεσά τους η συγκεντρωτική έκδοση Της γλυκειάς πατρίδας και εκλογή ποιημάτων (1996). Οι τελευταίες της συλλογές είναι: Ας σταθούμε εδώ (Γαβριηλίδης, 2004), Γεια (Γαβριηλίδης, 2010) και Της γλυκειάς πατρίδας (Β’ έκδοση αναθεωρημένη, Εκδόσεις του Φοίνικα, 2017). Το 2015 από τις Εκδόσεις των φίλων εκδόθηκε ο αφιερωματικός τόμος Γιολάντα Πέγκλη, Κριτικές και μελετήματα στα 50χρονα της ποιητικής της παρουσίας. Τιμήθηκε με το Βραβείο Ποίησης του Πανεπιστημίου Αθηνών (1971) και με το Β' Κρατικό Βραβείο Ποίησης (1972). Το 2002 βραβεύτηκε με το βραβείο Ιδρύματος Κώστα & Ελένης Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών. Έχει ασχοληθεί επίσης με τη μετάφραση, την κριτική και το δοκίμιο. Ποιήματά της έχουν μεταφραστεί σε εννέα γλώσσες.