Γιολάντα Πέγκλη, «Εκείνοι μιλημένοι, εγώ αμίλητη»

Πού λοιπόν, σε ποια γωνιά αφύλαχτη.
Σφαγμένη ή σιωπηλή σαν σφαγμένη
πού λοιπόν και πότε.
Κι αυτός με το αλαλάζον κρανίο
στο κρανίο μου
ο ξένος αυτός, τι.
Τι κι ως πού ο ξένος αυτός.
Ο όχι πια ξένος.

Μπορώ να κάνω χρήση της νόμιμης αναστολής μου;
Είμαι φυλλοβόλα προς τους ώμους και μοναχοκόρη
περισσότερο δυτική λακκούβα
να χασομεράει ο χειμωνιάτικος ήλιος.
Σ’ όλα τα μαγαζιά ζήτησα
να μονώσουν την έλξη απ’ το λαβύρινθό μου
ζήτησα ούτε να προϋπάρχω ούτε να έπομαι
να συμπίπτω με την πραγματικότητά μου
κι η τυχαιότητα που κάποτε επεμβαίνει
και συνδέει τα γεγονότα
να ονομάζεται ζωή, όχι θαύμα.
~
από τη συλλογή Λέηζερ (1989)
πηγή

Η Γιολάντα Πέγκλη γεννήθηκε το 1934 στην Αθήνα, και κατοικεί στην Κηφισιά. Ανήκει στη δεύτερη μεταπολεμική γενιά. Ποίησή της δημοσιεύθηκε πρώτη φορά το 1959, ενώ η πρώτη ποιητική της συλλογή Λάζαροι εν αποσυνθέσει κυκλοφόρησε το 1964. Ακολούθησαν άλλες δεκατέσερις συλλογές, ανάμεσά τους η συγκεντρωτική έκδοση Της γλυκειάς πατρίδας και εκλογή ποιημάτων (1996). Οι τελευταίες της συλλογές είναι: Ας σταθούμε εδώ (Γαβριηλίδης, 2004), Γεια (Γαβριηλίδης, 2010) και Της γλυκειάς πατρίδας (Β’ έκδοση αναθεωρημένη, Εκδόσεις του Φοίνικα, 2017). Το 2015 από τις Εκδόσεις των φίλων εκδόθηκε ο αφιερωματικός τόμος Γιολάντα Πέγκλη, Κριτικές και μελετήματα στα 50χρονα της ποιητικής της παρουσίας. Τιμήθηκε με το Βραβείο Ποίησης του Πανεπιστημίου Αθηνών (1971) και με το Β' Κρατικό Βραβείο Ποίησης (1972). Το 2002 βραβεύτηκε με το βραβείο Ιδρύματος Κώστα & Ελένης Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών. Έχει ασχοληθεί επίσης με τη μετάφραση, την κριτική και το δοκίμιο. Ποιήματά της έχουν μεταφραστεί σε εννέα γλώσσες.