Ο Μικρός Πρίγκιπας: «Αντίο», είπε η αλεπού. «Να το μυστικό μου. Είναι πολύ απλό: Μόνο με την καρδιά βλέπεις αληθινά. Την ουσία δεν τη βλέπουν τα μάτια»

Μολιέρος (Molière)

«Ο Ταρτούφος» (1664)

Μολιέρος (Molière)

«Ο κατά φαντασίαν ασθενής» (1673)

Μολιέρος (Molière)

«Ο αρχοντοχωριάτης» (1670)

Μολιέρος (Molière)

«Ντον Ζουάν» (1665)

Ουίλλιαμ Σαίξπηρ

«Όνειρο Θερινής Νυκτός»

Ουίλλιαμ Σαίξπηρ

«Ρωμαίος και Ιουλιέτα»

Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα

«Ματωμένος Γάμος»

Αντουάν Ντε Σαιντ- Εξυπερύ

«Ο μικρός πρίγκηπας»

Αντόν Τσέχωφ

«Ένας αριθμός»

Ντάριο Φο

«Ο τυχαίος θάνατος ενός Αναρχικού»

Ευγένιος Ιονέσκο

«Ρινόκερος»

Έντγκαρ Άλαν Πόε

«Ιστορίες αλλόκοτες»

Μπέρτολτ Μπρεχτ

«Αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι»

721 Ποιητές - 8.160 Ποιήματα

Επιλογή της εβδομάδας..

Οδυσσέας Ελύτης, «Το Μονόγραμμα»

Θά πενθώ πάντα -- μ’ακούς; -- γιά σένα, μόνος, στόν Παράδεισο Ι Θά γυρίσει αλλού τίς χαρακιές  Τής παλάμης, η Μοίρα, σάν κλειδούχο...

Χάρης Βλαβιανός, «Νοσταλγώντας το αύριο»

Το ένα χέρι αγγίζει απαλά το άλλο.

Θέλεις να μιλήσεις για το ταξίδι
(έχεις ήδη αρχίσει ν’ αναχωρείς)
αλλά το θρόισμα των φύλλων
(επιστροφή σε παλαιότερες εποχές −
νύχτες νωχελικές, άπληστες)
δεν αφήνει περιθώρια για απολογισμούς.

Οι λέξεις σωπαίνουν διακριτικά.
Οφείλουν να σωπάσουν για να κρατήσουν τα προσχήματα.
Χαμογελάς αμήχανα.
"Τα πάθη δημιουργούνται για να σβήσουν".
Ποιος το έγραψε αυτό;
Η Χάου; Η Κάρσον;
Αδιάφορο πια.
Σημασία έχει πως έσβησαν
και ότι ξέρεις πως έσβησαν.
Ο πόνος όμως σ’ εμποδίζει να συγκεντρωθείς.
Ενώ θα έπρεπε να σταθείς στα δεδομένα της στιγμής
εσύ αναλογίζεσαι τις ηθικές προεκτάσεις του ζητήματος.
Ποιου ζητήματος ακριβώς;
(Τι νόημα έχουν οι νύξεις όταν δεν έχει καν τεθεί το ερώτημα;)
Θα μπορούσες να της είχες πει
(τότε που οι συνθήκες το επέτρεπαν ακόμη):
"Έρωτας είναι αυτός που φέρει το μήνυμα,
όχι το μήνυμα το ίδιο".
Δεν το έκανες.
Από λεπτότητα; Ντροπή;
Ποιος ξέρει;

Εσύ ασφαλώς όχι...

Έλα ας κλείσουμε για λίγο τα μάτια
ας αφήσουμε τον αγαπημένο σου Καετάνο Βελόσο
να μας νανουρίσει με την απαλή φωνή του.
Να ονειρευτούμε μαζί το όνειρο που δε θα ζήσουμε.
 
Ο Χάρης Βλαβιανός γεννήθηκε στη Ρώμη το 1957. Σπούδασε Οικονομικά και Φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο του Μπρίστολ και Πολιτική Θεωρία και Ιστορία στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Έχει εκδώσει δεκατρείς ποιητικές συλλογές, με πιο πρόσφατη την Αυτοπροσωπογραφία του Λευκού (2018) – Κρατικό Βραβείο Ποίησης, Βραβείο Ποίησης της Ακαδημίας Αθηνών, Βραβείο Ποίησης του Περιοδικού «Αναγνώστης» – και τέσσερις συλλογές δοκιμίων. Τον Νοέμβριο του 2011 κυκλοφόρησε το βιβλίο του, Η ιστορία της δυτικής φιλοσοφίας σε 100 χαϊκού: από τους Προσωκρατικούς έως τον Ντερριντά. Το 2015 εξέδωσε το πρώτο του μυθιστόρημα με τίτλο Το αίμα νερό (αυτοβιογραφικό «μυθιστόρημα»). Ακολούθησε το 2016 Το κρυφό ημερολόγιο του Χίτλερ και το 2020 το Τώρα θα μιλήσω εγώ (αφήγημα για τον θάνατο της αδελφής του Μαρίνας από ηρωίνη). Έχει μεταφράσει έργα κορυφαίων Αμερικανών και Ευρωπαίων ποιητών, όπως των Walt Whitman, Ezra Pound, William Blake, John Ashberry, Zbigniew Herbert, Fernando Pessoa, e.e.cummings, Michael Longley, Wallace Stevens και Anne Carson. To 2013 κυκλοφόρησε η μετάφρασή του των Τεσσάρων Κουαρτέτων του Τ.S.Eliot και πρόσφατα η μετάφραση της Άγονης γης, σύνθεσης εμβληματικής στην ιστορία της λογοτεχνίας. Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί σε πολλές ευρωπαϊκές γλώσσες και έργα του έχουν εκδοθεί στην Αγγλία, στη Γαλλία, στη Γερμανία, στη Σουηδία, στην Ολλανδία, στην Ιρλανδία και στην Ισπανία. Διευθύνει το περιοδικό Ποιητική (εξαμηνιαίο περιοδικό για την τέχνη της ποίησης, που εκδίδουν οι Εκδόσεις Πατάκη). Διδάσκει ιστορία και πολιτική θεωρία στο Αμερικανικό Κολλέγιο Ελλάδος, δημιουργική γραφή στο ΕΑΠ και είναι υπεύθυνος εκδόσεων στις Εκδόσεις Πατάκη.
 

Αντώνης Σαμαράκης (1919-2003)

«Το άγγελμα της ημέρας»

Μην πεις ποτέ σου: «Είναι αργά!» κι αν χαμηλά έχεις πέσει. κι αν λύπη τώρα σε τρυγά κι έχεις βαθιά πονέσει.

Κι αν όλα μοιάζουν σκοτεινά κι έρημος έχεις μείνει. μην πεις ποτέ σου: «Είναι αργά!» -τ' ακούς;- ό,τι  κι αν γίνει

 
 
𝓜πάμπης 𝓚υριακίδης