Ο Μικρός Πρίγκιπας: «Αντίο», είπε η αλεπού. «Να το μυστικό μου. Είναι πολύ απλό: Μόνο με την καρδιά βλέπεις αληθινά. Την ουσία δεν τη βλέπουν τα μάτια»

Μολιέρος (Molière)

«Ο Ταρτούφος» (1664)

Μολιέρος (Molière)

«Ο κατά φαντασίαν ασθενής» (1673)

Μολιέρος (Molière)

«Ο αρχοντοχωριάτης» (1670)

Μολιέρος (Molière)

«Ντον Ζουάν» (1665)

Ουίλλιαμ Σαίξπηρ

«Όνειρο Θερινής Νυκτός»

Ουίλλιαμ Σαίξπηρ

«Ρωμαίος και Ιουλιέτα»

Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα

«Ματωμένος Γάμος»

Αντουάν Ντε Σαιντ- Εξυπερύ

«Ο μικρός πρίγκηπας»

Αντόν Τσέχωφ

«Ένας αριθμός»

Ντάριο Φο

«Ο τυχαίος θάνατος ενός Αναρχικού»

Ευγένιος Ιονέσκο

«Ρινόκερος»

Έντγκαρ Άλαν Πόε

«Ιστορίες αλλόκοτες»

Μπέρτολτ Μπρεχτ

«Αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι»

721 Ποιητές - 8.160 Ποιήματα

Επιλογή της εβδομάδας..

Οδυσσέας Ελύτης, «Το Μονόγραμμα»

Θά πενθώ πάντα -- μ’ακούς; -- γιά σένα, μόνος, στόν Παράδεισο Ι Θά γυρίσει αλλού τίς χαρακιές  Τής παλάμης, η Μοίρα, σάν κλειδούχο...

Χάρης Βλαβιανός, «Φθινοπωρινό ρεφραίν»

Όταν πέσουν και τα τελευταία φύλλα
θα επιστρέψουμε επιτέλους στον γνωστό, οικείο χώρο μας,
το πολύτιμο αυτό άσυλο
που το εξαντλημένο σώμα άφησε ανολοκλήρωτο
για τις ανάγκες μιας αναπόφευκτης γνώσης.

Είναι δύσκολο, σχεδόν αδύνατο,
να επιλέξεις και το επίθετο ακόμη
που θα έδινε κάποιο νόημα
σ' αυτή την κενή ψυχρότητα,
την αναίτια θλίψη,
που απλώνεται αργά, σταθερά,
διαβρώνοντας τις πιο κρυφές εσοχές της ζωής σου.
Μια απλή φυσική χειρονομία
ίσως να αποτελούσε το πρώτο βήμα,
την αρχή μιας νέας απόπειρας.
Αν όχι τώρα, αν όχι σήμερα,
αύριο δίχως άλλο.

Η έλλειψη της φαντασίας;
Κι αυτή ασφαλώς θα πρέπει να επινοηθεί·
και το σκηνικό να στηθεί
όπως ορίζουν οι οδηγίες στο χαρτί.
Το πέτρινο σπίτι πρέπει να κρατηθεί.
Το βόλτο στο μπροστινό δώμα
(το ακριβό, ανεκτίμητο παρελθόν σου) αυτό κυρίως.
Και το παλιό υπέρυρθρο με τη γοργόνα.
Και η σκιά στον κήπο, και οι πικροδάφνες,
και η ξερολιθιά, όλα πρέπει να μείνουν.
Όλα.
Για να φανεί το χάλασμα· το ρήγμα· η απουσία.
Για να εκτιμηθεί η προσπάθεια· η αποτυχία· το έργο.

Ο φθινοπωρινός άνεμος
που έδωσε υπόσταση σ' αυτές τις λέξεις,
σβήνοντας βίαια τη μεταφυσική τους λάμψη,
γνωρίζει καλά το μυστικό που κρύβουν.
Κι εσύ άλλωστε
που σκύβεις να μαζέψεις ένα ξερό φύλλο από το κεφαλόσκαλο.
Το φύλλο της πραγματικότητας.
Το εξαίσιο ποίημα του αληθινού.
~
 
Ο Χάρης Βλαβιανός γεννήθηκε στη Ρώμη το 1957. Σπούδασε Οικονομικά και Φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο του Μπρίστολ και Πολιτική Θεωρία και Ιστορία στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Έχει εκδώσει δεκατρείς ποιητικές συλλογές, με πιο πρόσφατη την Αυτοπροσωπογραφία του Λευκού (2018) – Κρατικό Βραβείο Ποίησης, Βραβείο Ποίησης της Ακαδημίας Αθηνών, Βραβείο Ποίησης του Περιοδικού «Αναγνώστης» – και τέσσερις συλλογές δοκιμίων. Τον Νοέμβριο του 2011 κυκλοφόρησε το βιβλίο του, Η ιστορία της δυτικής φιλοσοφίας σε 100 χαϊκού: από τους Προσωκρατικούς έως τον Ντερριντά. Το 2015 εξέδωσε το πρώτο του μυθιστόρημα με τίτλο Το αίμα νερό (αυτοβιογραφικό «μυθιστόρημα»). Ακολούθησε το 2016 Το κρυφό ημερολόγιο του Χίτλερ και το 2020 το Τώρα θα μιλήσω εγώ (αφήγημα για τον θάνατο της αδελφής του Μαρίνας από ηρωίνη). Έχει μεταφράσει έργα κορυφαίων Αμερικανών και Ευρωπαίων ποιητών, όπως των Walt Whitman, Ezra Pound, William Blake, John Ashberry, Zbigniew Herbert, Fernando Pessoa, e.e.cummings, Michael Longley, Wallace Stevens και Anne Carson. To 2013 κυκλοφόρησε η μετάφρασή του των Τεσσάρων Κουαρτέτων του Τ.S.Eliot και πρόσφατα η μετάφραση της Άγονης γης, σύνθεσης εμβληματικής στην ιστορία της λογοτεχνίας. Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί σε πολλές ευρωπαϊκές γλώσσες και έργα του έχουν εκδοθεί στην Αγγλία, στη Γαλλία, στη Γερμανία, στη Σουηδία, στην Ολλανδία, στην Ιρλανδία και στην Ισπανία. Διευθύνει το περιοδικό Ποιητική (εξαμηνιαίο περιοδικό για την τέχνη της ποίησης, που εκδίδουν οι Εκδόσεις Πατάκη). Διδάσκει ιστορία και πολιτική θεωρία στο Αμερικανικό Κολλέγιο Ελλάδος, δημιουργική γραφή στο ΕΑΠ και είναι υπεύθυνος εκδόσεων στις Εκδόσεις Πατάκη.
 

Αντώνης Σαμαράκης (1919-2003)

«Το άγγελμα της ημέρας»

Μην πεις ποτέ σου: «Είναι αργά!» κι αν χαμηλά έχεις πέσει. κι αν λύπη τώρα σε τρυγά κι έχεις βαθιά πονέσει.

Κι αν όλα μοιάζουν σκοτεινά κι έρημος έχεις μείνει. μην πεις ποτέ σου: «Είναι αργά!» -τ' ακούς;- ό,τι  κι αν γίνει

 
 
𝓜πάμπης 𝓚υριακίδης