(1).jpg)
.png)
Η θάλασσα εσπαρτάρησε ως τον πάτο
κι άφρισε σαν εδέχτηκε στον κρύο
κόρφο ακόμα ολοζώντανο το θείο
σπόρο, απ’ τον ουρανό σταγμένο κάτω.
Τότες βγήκε απ’ το πέλαγο τ’ αφράτο,
τέρας της ομορφάδας και σημείο,
τ’ άγιο της Αφροδίτης μεγαλείο,
γλύκες ερωτικές όλο γιομάτο.
Μα το δρεπάνι, που ’χε αυτού σκορπίσει
του θεού τ’ αμελέτητα, και κείνο
μες το γιαλό μελλότουν να καρπίσει.
Κι έτσι, Αφροδίτη των νησιών, με κρίνο
και ρόδο πλουμιστή, γιομάτη γλύκες,
Κέρκυρα, απ’ του Ουρανού το αίμα εβγήκες.
πηγή
κι άφρισε σαν εδέχτηκε στον κρύο
κόρφο ακόμα ολοζώντανο το θείο
σπόρο, απ’ τον ουρανό σταγμένο κάτω.
Τότες βγήκε απ’ το πέλαγο τ’ αφράτο,
τέρας της ομορφάδας και σημείο,
τ’ άγιο της Αφροδίτης μεγαλείο,
γλύκες ερωτικές όλο γιομάτο.
Μα το δρεπάνι, που ’χε αυτού σκορπίσει
του θεού τ’ αμελέτητα, και κείνο
μες το γιαλό μελλότουν να καρπίσει.
Κι έτσι, Αφροδίτη των νησιών, με κρίνο
και ρόδο πλουμιστή, γιομάτη γλύκες,
Κέρκυρα, απ’ του Ουρανού το αίμα εβγήκες.
πηγή
Ο Λορέντζος Μαβίλης (Ιθάκη, 1860 - Ιωάννινα, 1912) ήταν Ελληνοϊσπανός
λυρικός ποιητής, και συνθέτης σκακιστικών προβλημάτων. Ο Μαβίλης
σκοτώθηκε κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους. Θεωρείται ο μεγαλύτερος
σονετογράφος της Ελλάδας. Λέγεται ότι διατηρούσε ερωτικό δεσμό με την
ποιήτρια Μυρτιώτισσα - κατά κόσμον Θεώνη Δρακοπούλου, η οποία υπηρέτησε την ερωτική ποίηση και το ποίημά της "Τι άλλο καλέ μου"
(1925) είναι αφιερωμένο στη μνήμη του. Ως φόρο τιμής στο συνολικό έργο
του Μαβίλη η κεντρική πλατεία της γενέτειράς του, Ιθάκης, έχει πάρει το
ονομά του. [Βιογραφία]
