Χουάν Ραμόν Χιμένεθ (Juan Ramón Jiménez Mantecón), «Ποίηση δροσιά»

Ποίηση· δροσιά

της κάθε αυγής, κόρη

της κάθε νύχτας, ολόδροση, αγνή

αλήθεια των τελευταίων άστρων

πάνω στην τρυφερή αλήθεια των πρώτων λουλουδιών!

δροσιά, ποίηση·

πρωινή πτώση τ’ ουρανού πάνω στον κόσμο

Αυτή ’ναι η ζωή μου, εκείνη προς τα πάνω,

εκείνη της καθάριας αύρας,

του τελευταίου πουλιού,

των χρυσών κορυφών του σκοταδιού!

αυτή ’ναι η λευτεριά μου, να μυρίζω το ρόδο

να κόβω το ψυχρό νερό με το τρελό μου χέρι,

ν’ απογυμνώνω το δρυμό,

να παίρνω απ’ τον ήλιο το αιώνιο φως του!

~

Μετάφραση Τάκης Βαρβιτσιώτης
πηγή