«Ξέρεις ποιος είμαι εγώ;» είπε, «ξέρω, απάντησα, είσαι ένα από τα επτά δισεκατομμύρια δίποδα του πλανήτη»
κι ακούστηκε συριγμός μέγας εγκατάλειψης χιλιάδων μπαλονιών που ξεφουσκώνουν μετά την παιδική γιορτή μέσα σε ήχους ματαιότητας
Τότε ήρθε εκείνη η μεγάλη ώρα
που οι αιώνες περνούσαν βιαστικοί
αγνοώντας τη μοναδική στιγμή που σε κοίταξα
- εσύ άλλωστε ήσουν πάντα εκεί -
και είπα, τώρα το χρέος να υπηρετήσω
τα πάλλευκα χαρτιά που μου εμπιστεύτηκαν
οι πρόγονοι
ας μην σου ιστορώ, θα χρειαστούν αιώνες
και συνέχισα τη μοναχική πορεία
που άρχισα έφηβος
συνομιλώντας με το εξαίσιο φεγγάρι
με το ελπιδοφόρο φως
στη νήσο της Κυκλαδικής μου μόνωσης
Κι αναρωτήθηκα
ώρα δύο με φεγγάρι ολόγιομο
τι να σου τραγουδήσω, τι
αφού απλώθηκαν τα χέρια σε αγκαλιά
κι έσταζαν αρώματα τα ασπρόρουχα της γης
και δεν ήταν μάταια η επανάληψη
μες τους αιώνες της ζωογόνας αυτής ανατροπής
Μην κάνεις έτσι
δεν ήταν δα και τίποτα σημαντικό
μια μικρή αλήθεια
που χτύπησε κατάκαρδα
την δίποδη ευτέλεια
ενός τεράστιου μηδενός…
~
πηγή
κι ακούστηκε συριγμός μέγας εγκατάλειψης χιλιάδων μπαλονιών που ξεφουσκώνουν μετά την παιδική γιορτή μέσα σε ήχους ματαιότητας
Τότε ήρθε εκείνη η μεγάλη ώρα
που οι αιώνες περνούσαν βιαστικοί
αγνοώντας τη μοναδική στιγμή που σε κοίταξα
- εσύ άλλωστε ήσουν πάντα εκεί -
και είπα, τώρα το χρέος να υπηρετήσω
τα πάλλευκα χαρτιά που μου εμπιστεύτηκαν
οι πρόγονοι
ας μην σου ιστορώ, θα χρειαστούν αιώνες
και συνέχισα τη μοναχική πορεία
που άρχισα έφηβος
συνομιλώντας με το εξαίσιο φεγγάρι
με το ελπιδοφόρο φως
στη νήσο της Κυκλαδικής μου μόνωσης
Κι αναρωτήθηκα
ώρα δύο με φεγγάρι ολόγιομο
τι να σου τραγουδήσω, τι
αφού απλώθηκαν τα χέρια σε αγκαλιά
κι έσταζαν αρώματα τα ασπρόρουχα της γης
και δεν ήταν μάταια η επανάληψη
μες τους αιώνες της ζωογόνας αυτής ανατροπής
Μην κάνεις έτσι
δεν ήταν δα και τίποτα σημαντικό
μια μικρή αλήθεια
που χτύπησε κατάκαρδα
την δίποδη ευτέλεια
ενός τεράστιου μηδενός…
~
πηγή
Ο Γιώργος Δουατζής γεννήθηκε Δεκέμβριο του 1948 στην Αθήνα. Σπούδασε οικονομία στην Ανωτάτη Βιομηχανική Σχολή της Θεσσαλονίκης και κοινωνιολογία στο 8ο Πανεπιστήμιο στο Παρίσι. Δημοσιογραφεί από το 1974. Εργάστηκε σε εφημερίδες, περιοδικά, ραδιοφωνικούς και τηλεοπτικούς σταθμούς, ως ρεπόρτερ, αρθρογράφος, πολιτικός αναλυτής, διευθυντής. Πρώτη του λογοτεχνική εμφάνιση το 1971, στην «Ποιητική Ανθολογία της Νέας Ελληνικής Γενιάς» των εκδόσεων Άγκυρα. Έργα του έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, ρωσικά, γαλλικά, γερμανικά, ισπανικά, τσεχικά. ΕΡΓΟΓΡΑΦΙΑ: Γραφτά (1976). Τοπική Αυτοδιοίκηση (1986, Εξάντας). Τα Μικρά (1996, Κάκτος). Απάνθισμα Τάσου Λειβαδίτη (1997, ανθολόγηση, Κέδρος). Προς Δέκα Επιστολή (2001, Μίλητος). Προς Δέκα Επιστολή – Τα Ανεπίδοτα (2002, 2003 Εξάντας). Σπονδές (2004, Εξάντας. Τα Μικρά β’ (2004, Εξάντας). Τα κόκκινα παπούτσια (2004, Εξάντας). Το Κουμπί (2004, Εξάντας). Συνομιλία με τον Νυχτερινό Επισκέπτη (επιμ. Γ. Δουατζή, 2008, Κέδρος). Μη φεύγετε, κύριε Ευχέτη (2008, μυθιστόρημα, Λιβάνης). Περί Δημοσιογραφίας, (2010, δοκίμιο, Πεδίο). Φωτοποιήματα (2010, Καπόν). Πατρίδα των καιρών (2010, Καπόν). Το Κουμπί (έκδοση αναθεωρημένη, 2011, Ιωνικό Κέντρο). Το σπασμένο παιχνίδι, Κώστας Αξελός (2011, Καπόν). Σχεδίες (2012, Καπόν). Τα 99 Μικρά (2013, Vakxikon (έντυπο, e-book). Η άλλη λέξη (2014, διηγήματα, Γαβριηλίδη). Ωδή στα κόκκινα παπούτσια (2014, Γαβριηλίδης (ελλην.-ισπανικά). Κράτα την Άνοιξη (2014, Γαβριηλίδης, (ελλην.-γαλλικά) με CD). # Ανάσα από πηλό, (2015, μυθιστόρημα, Πάπυρος). Το κόκκινο κασκόλ (2016, Μανδραγόρας). Ο Μουσουργός (2017, νουβέλα, Στίξις). Τα Κάτοπτρα (2017, Στίξις). Τάσος Λειβαδίτης. Ο ποιητής, το έργο, η ζωή του (επιμ. Γ. Δουατζή, 2017, Στίξις). Αντικατοπτρισμοί, Διάλογος Ρουκ-Δουατζή (2017, Στίξις). Χρόνου Σκιά (2018, Στίξις). Γ. Δουατζής – Απάνθισμα (1976-2018) (επιμέλεια Γ. Ρούσκας, 2019, Στίξις). Χρονογραφίες – Σημειώσεις ημερολογίου (2021, Κάκτος). Χάρτινοι απόγονοι (Στίξις, 2021) [από την ιστοσελίδα του ποιητή - douatzis.gr]
