Γιώργος Δουατζής, «Το ότι διάλεξα να ζω δίχως βεβαιότητες, διόλου δεν με πληγώνει..»

Το ότι διάλεξα να ζω δίχως βεβαιότητες, διόλου δεν με πληγώνει. Έτσι γεύτηκα έναν αέρα ελευθερίας, χωρίς αυτό να αναιρεί τα ταξίδια του νου και την ευχαρίστηση της συνεχούς αναζήτησης. Βεβαίως, χωρίς την ύπαρξη μίας βεβαιότητας-βάσης δεν θα υπήρχαν τα μαθηματικά (των οποίων ως και σήμερα αναιρούνται θεωρήματα), η επιστήμη και η τεχνολογία. Αναρωτιέμαι όμως, όταν ο φιλόσοφος έχει πίστη σε βεβαιότητες, δεν κινδυνεύει να αγγίξει το δογματισμό; Και ποιος δογματισμός επιτρέπει «το άνοιγμα στον κόσμο» του αγαπημένου μου Αξελού;

Η αίσθηση της αδυναμίας να γνωρίσουμε τον εαυτό μας και τον άλλο, είναι μια ακόμα αιτία χρόνιας αβεβαιότητας σε όσους ψάχνουν την ουσία πέραν της εικόνας. Η συνεχής αναζήτηση της βεβαιότητας, της σιγουριάς, συνήθως, μου μοιάζει νοσηρή. Η αποδοχή της εγγενούς μας αδυναμίας να νιώσουμε σίγουροι για μια πραγματικότητα για μένα είναι λυτρωτική.

Η μεγάλη αβεβαιότητα για τον εαυτό, ταΐζει τους αδύναμους με έπαρση και κομπασμό. Γι’ αυτό, πριν αρχίσουμε να μιλάμε –και κυρίως να κρίνουμε τους άλλους– θα έπρεπε να κάνουμε βαθιές ενδοσκοπήσεις.

Η διαπίστωση της μηδαμινής αξίας κεκτημένων αγαθών δεν συνιστά αιτία φόβου. Είναι εγνωσμένη πορεία προς την πρόσληψη της ματαιότητας. Είναι ο δρόμος που σε μόνιμο -και γόνιμο;- ημίφως κρύβει το τέλος του. Κι είναι και κείνες οι στροφές που κρύβουν κάθε προοπτική επίγνωσης και κάθε αβέβαιο βήμα, λες κι αν υπήρχε η ελάχιστη βεβαιότητα θα γινόταν η ζωή μας ενδιαφέρουσα.
~
από το βιβλίο Χρονογραφίες - Σημειώσεις ημερολογίου, εκδ. Κάκτος, 2021

*Οι Χρονογραφίες αποτελούν μία συλλογή σημειώσεων ημερολογίου του συγγραφέα, όπου ενυπάρχει και ένας φανταστικός διάλογος με τον Αλμπέρ Καμύ. Κάθε σημείωση -σταχυολογημένη από δεκάδες μικρά σημειωματάρια- είναι αποτέλεσμα μια στιγμιαίας έκλαμψης, μιας αντίδρασης σε κάθε λογής ερεθίσματα. Οι σημειώσεις αυτές συνθέτουν ένα πολυδιάστατο μωσαϊκό σκέψεων για τη ζωή, την αμφιβολία, τη σιωπή, τον χρόνο, το συναίσθημα, τη μοναξιά, τον φόβο, τον θεό, τη δημιουργία, τον έρωτα, τον θάνατο, τη μοναξιά, την κοινωνία, την πολιτική, την τεχνολογία, την τέχνη, τη γραφή, την ποίηση, την ανάγνωση, την κριτική κ.ά. 

 πηγή το ιστολόγιο του ποιητή

 

 Απόσπασμα από το 12ο κεφάλαιο, «Διάλογος» με τον Αλπέρ Καμύ ΕΔΩ

Ο Γιώργος Δουατζής απαγγέλλει ποιήματά του

Ο Γιώργος Δουατζής γεννήθηκε Δεκέμβριο του 1948 στην Αθήνα. Σπούδασε οικονομία στην Ανωτάτη Βιομηχανική Σχολή της Θεσσαλονίκης και κοινωνιολογία στο 8ο Πανεπιστήμιο στο Παρίσι. Δημοσιογραφεί από το 1974. Εργάστηκε σε εφημερίδες, περιοδικά, ραδιοφωνικούς και τηλεοπτικούς σταθμούς, ως ρεπόρτερ, αρθρογράφος, πολιτικός αναλυτής, διευθυντής. Πρώτη του λογοτεχνική εμφάνιση το 1971, στην «Ποιητική Ανθολογία της Νέας Ελληνικής Γενιάς» των εκδόσεων Άγκυρα. Έργα του έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, ρωσικά, γαλλικά, γερμανικά, ισπανικά, τσεχικά. ΕΡΓΟΓΡΑΦΙΑ: Γραφτά (1976). Τοπική Αυτοδιοίκηση (1986, Εξάντας). Τα Μικρά (1996,  Κάκτος).   Απάνθισμα Τάσου Λειβαδίτη (1997, ανθολόγηση, Κέδρος).  Προς Δέκα Επιστολή (2001, Μίλητος).   Προς Δέκα Επιστολή – Τα Ανεπίδοτα (2002, 2003 Εξάντας).  Σπονδές (2004, Εξάντας. Τα Μικρά β’ (2004, Εξάντας).  Τα κόκκινα παπούτσια (2004, Εξάντας).  Το Κουμπί (2004, Εξάντας). Συνομιλία με τον Νυχτερινό Επισκέπτη (επιμ. Γ. Δουατζή, 2008, Κέδρος).  Μη φεύγετε, κύριε Ευχέτη (2008, μυθιστόρημα, Λιβάνης).  Περί Δημοσιογραφίας, (2010, δοκίμιο, Πεδίο).  Φωτοποιήματα (2010,  Καπόν).  Πατρίδα των καιρών (2010, Καπόν).  Το Κουμπί (έκδοση αναθεωρημένη, 2011, Ιωνικό Κέντρο).  Το σπασμένο παιχνίδι, Κώστας Αξελός (2011, Καπόν). Σχεδίες (2012, Καπόν).  Τα 99 Μικρά (2013, Vakxikon (έντυπο, e-book).   Η άλλη λέξη (2014, διηγήματα, Γαβριηλίδη).  Ωδή στα κόκκινα παπούτσια (2014, Γαβριηλίδης (ελλην.-ισπανικά).  Κράτα την Άνοιξη (2014, Γαβριηλίδης, (ελλην.-γαλλικά) με CD). # Ανάσα από πηλό, (2015, μυθιστόρημα, Πάπυρος).  Το κόκκινο κασκόλ (2016, Μανδραγόρας).   Ο Μουσουργός (2017, νουβέλα, Στίξις).  Τα Κάτοπτρα (2017, Στίξις).  Τάσος Λειβαδίτης. Ο ποιητής, το έργο, η ζωή του (επιμ. Γ. Δουατζή, 2017, Στίξις).  Αντικατοπτρισμοί, Διάλογος Ρουκ-Δουατζή (2017, Στίξις).  Χρόνου Σκιά (2018, Στίξις). Γ. Δουατζής – Απάνθισμα (1976-2018) (επιμέλεια Γ. Ρούσκας, 2019, Στίξις).  Χρονογραφίες – Σημειώσεις ημερολογίου (2021, Κάκτος). Χάρτινοι απόγονοι (Στίξις, 2021) [από την ιστοσελίδα του ποιητή - douatzis.gr]