Κλείτος Κύρου, «Κάτι που έμεινε»

Η ώριμη στιγμή του χωρισμού
Μας πρόφτασε βιαστικά
Φορέσαμε κι οι δύο από ένα χαμόγελο
Ελέγχαμε τις χειρονομίες μας
Και ξεφυλλίζαμε

Τις μέρες που θα ’ρθουν

Βέβαια

Ήταν άσχημο να το συλλογιστώ

Πώς τα χέρια μου

Δεν θα τύλιγαν πια

Τις γραμμές του κορμιού της.

Άνοιξε την τσάντα

Και μου επέστρεψε δυο βιβλία

Ένα κίτρινο πουκάμισο

Και μιαν αλυσίδα

– Λοιπόν

Τώρα δεν έχω πια τίποτα δικό σου

Και ‘σύ νομίζω δεν έχεις τίποτα δικό μου

Δεν απάντησα

Μου έσφιξε τα χέρια

Κι απομακρύνθηκε

Δες έχεις πια τίποτε δικό μου

Κι όμως

Τη θύμησή της

Τη δίπλωσα προσεχτικά

Και την κρατώ ακόμα.

~

Από τη συλλογή «Αναζήτηση

αναμνήσεις μιας αμφίβολης εποχής» 1949

πηγή

 

Ο Κλείτος-Δημήτριος Κύρου (Θεσσαλονίκη, 1921 - Θεσσαλονίκη, 2006) ήταν Έλληνας ποιητής της πρώτης Μεταπολεμικής γενιάς. Εργάστηκε στον τραπεζικό τομέα από το 1951 ως το 1983. Διετέλεσε γενικός γραμματέας του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος από το 1974 ως το 1976. Συνεργάστηκε με πολλά λογοτεχνικά περιοδικά, ενώ ποιήματά του έχουν μεταφραστεί σε διάφορες γλώσσες. Ασχολήθηκε με την κριτική κινηματογράφου. Το 1988 του απονεμήθηκε το Β΄ Κρατικό βραβείο ποίησης, που δεν το δέχτηκε. Βιβλία: "Αναζήτηση" 1949, "Σε πρώτο πρόσωπο" 1957, "Κραυγές της νύχτας" 1960, "Κλειδάριθμοι" 1963, "Απολογία" 1966, "Απολογία Β΄" (έκδ. συμπληρωμένη) 1976, "Οι κατασκευές (1949-1979)" 1980, "Τα πουλιά και η αφύπνιση" 1987, "Περίοδος χάριτος" 1992, "Ο πρωθύστερος λόγος" 1995. Ασχολήθηκε επίσης με τη μετάφραση ξένης ποίησης (ιδιαίτερα των Έλιοτ, Πάουντ, Μακλής, Ώντεν, Κητς, Απολλιναίρ, Σαντράρ, Λόρκα, Νερούντα) και θεάτρου (Φορντ, Μάρλοου, Λόρκα, Σέλλεϋ). Έχει τιμηθεί με το βραβείο της Ελληνικής Εταιρείας Μεταφραστών για το έργο του Μάρλοου "Δόκτορ Φάουστους" (1991) και το κρατικό βραβείο μετάφρασης για το έργο "Οι Τσέντσι του Σέλλεϋ" (1994) και τα δύο στις εκδόσεις Άγρα. Τον Νοέμβριο του 2001 κυκλοφόρησε επίσης από τις εκδόσεις Άγρα το αυτοβιογραφικό βιβλίο του "Οπισθοδρομήσεις: αναδρομή ζωής".