Λορέντζος Μαβίλης, «Έλα, παρθένα μου..»

 Έλα, παρθένα μου, να ιδείς πώς λάμπει το φεγγάρι.
-Φεύγα, μην τύχει και σε ιδεί το φως του ηλιού κοντά μου.
-Κάθησε κάτω, αγάπη μου, στο πράσινο χορτάρι,
φόβο μην έχεις, κάθησε, πέσε στην αγκαλιά μου.

-Φοβούμαι μη η μανούλα μου με ξυπνήσει και με κράξει,
φοβούμαι μη τα λόγια μας τα πάρει τ’ αγεράκι,
μήπως τ’ ακούσει φθονερός, μήπως πουλί πετάξει
και δει στα χείλη μας ζεστό τ’ έρωτος το φιλάκι.

-Πέσε, έλα, πέσε, αγάπη μου, στα χείλη μ’ αποκάτου.−

Στην αγκαλιά του έπεσε η εύμορφη παρθένα

κι έκρωζε κει ’νας κόρακας. Φαρμάκων’ η λαλιά του.

Τα μελωμένα τους φιλιά, και τα ζευγαρωμένα

κουφάρια τους εμείνανε− δες, την αστροφεγγιά του

το μισοφέγγαρο έκρυψε... −μαζί μαχαιρωμένα.

πηγή

 

Ο Λορέντζος Μαβίλης (Ιθάκη, 1860 - Ιωάννινα, 1912) ήταν Ελληνοϊσπανός λυρικός ποιητής, και συνθέτης σκακιστικών προβλημάτων. Ο Μαβίλης σκοτώθηκε κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους. Θεωρείται ο μεγαλύτερος σονετογράφος της Ελλάδας. Λέγεται ότι διατηρούσε ερωτικό δεσμό με την ποιήτρια Μυρτιώτισσα - κατά κόσμον Θεώνη Δρακοπούλου, η οποία υπηρέτησε την ερωτική ποίηση και το ποίημά της "Τι άλλο καλέ μου" (1925) είναι αφιερωμένο στη μνήμη του. Ως φόρο τιμής στο συνολικό έργο του Μαβίλη η κεντρική πλατεία της γενέτειράς του, Ιθάκης, έχει πάρει το ονομά του. [Βιογραφία]