Πήραν τα ρούχα του Σουλτάνου
και τα φορέσαν του ζητιάνου
κι όσοι δεν ξέραν το Σουλτάνο
μετάνοιες κάναν στο ζητιάνο.
Μα κι όσοι ξέραν το Σουλτάνο
και δεν γνωρίζαν πως και τι
μετάνοιες κάνανε κι αυτοί.
Κι ύστερα ντύσαν το Σουλτάνο
λιγδιάρη, κουρελή ζητιάνο
κι όσοι δεν ξέραν τον Σουλτάνο
όξω! φώναζαν στο ζητιάνο.
Μα κι όσοι ξέραν το Σουλτάνο
και δεν γνωρίζαν πως και τι
όξω! φωνάζανε κι αυτοί.
και τα φορέσαν του ζητιάνου
κι όσοι δεν ξέραν το Σουλτάνο
μετάνοιες κάναν στο ζητιάνο.
Μα κι όσοι ξέραν το Σουλτάνο
και δεν γνωρίζαν πως και τι
μετάνοιες κάνανε κι αυτοί.
Κι ύστερα ντύσαν το Σουλτάνο
λιγδιάρη, κουρελή ζητιάνο
κι όσοι δεν ξέραν τον Σουλτάνο
όξω! φώναζαν στο ζητιάνο.
Μα κι όσοι ξέραν το Σουλτάνο
και δεν γνωρίζαν πως και τι
όξω! φωνάζανε κι αυτοί.
πηγή
Ο Στέλιος Δουμένης γεννήθηκε στη Σαλαμίνα. Την δεκαετία του 1940 μετά δυσκολίας κατορθώνει να μάθει γράμματα. Από πολύ νωρίς και για βιοποριστικούς λόγους ασχολήθηκε με διάφορα επαγγέλματα, όπως του κτηνοτρόφου, πτηνοτρόφου, σερβιτόρου αλλά και του Κουρέα. Παράλληλα ασχολήθηκε με την μουσική, τον στίχο και την ποίηση. Την μουσική υπηρέτησε κατά βάση μετά το 1950.
Γράφει χαρακτηριστικά η Ευγενία Σπετσιώτου-Μέλλιου για την ποίηση του Στέλιου Δουμένη: Διαβάζοντας ποιήματα του Στέλιου Δουμένη φέρνεις στον νου σου Δροσίνη, Πορφύρα, αγγίζεις τις χορδές του Βάρναλη και αντιλαμβάνεσαι πως οι σκέψεις και ο προβληματισμός του Ρίτσου έχουν κοινή αφετηρία τις ίδιες πηγές από τις οποίες ήπιε νερό και δροσίστηκε, δίψασε πάλι και αγωνίστηκε ένας απλός βιοπαλαιστής εμπλουτισμένος με τις ευαισθησίες της φυλής του. πηγή
