Κωνσταντίνος Π. Καβάφης: Μελοποιήσεις / Απαγγελίες

21 Ποιήματα▶ Μελοποιήσεις - Απαγγελίες

🔹«Τείχη» (1897) Απαγγελία: Αντέλα Μέρμηγκα

🔹«Δέησις» (1898) Ερμηνεία: Μανώλης Μητσιάς / Μουσική: Γ. Σπανός

🔹«Τα Κεριά» (1899) Ερμηνεία: Ειρήνη Παπά / Μουσική: Μ. Πλέσσας

🔹«Το πρώτο σκαλί» (1899) Απαγγελία: Έλλη Λαμπέτη

🔹«Che fece ....il gran rifiuto» (1901) Ερμηνεία:  Κ. Ρούσου

🔹«Τα Παράθυρα» (1903) Ερμηνεία: Μ. Μητσιάς / Μουσική: Γ. Σπανός

🔹«Θερμοπύλες» (1903) Ερμηνεία: Α. Χατζής

🔹«Περιμένοντας τους βαρβάρους» (1904) Ερμηνεία:  Γ. Παλαμίδας/Μουσική: Λ. Πλάτωνος

🔹«Φωνές» (1904) Ερμηνεία: Σ. Θεοδωρίδου

🔹«Μονοτονία» (1908) Ερμηνεία: Γιάννης Παλαμίδας / Μουσική: Λένα Πλάτωνος

🔹«Η Πόλις» (1910) Ερμηνεία: Παντελής Θεοχαρίδης / Μουσική: Κωνσταντίνος Κάλλιας

🔹«Απολείπειν ο Θεός Αντώνιον» (1911) Απαγγελία: Γρηγόρης Βαλτινός

🔹«Επέστρεφε» (1912) Ερμηνεία: Κώστας Θωμαΐδης / Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος

🔹«Όσο μπορείς» (1913) Ερμηνεία: Γιώργος Μάρτος / Μουσική: Γιώργος  Μάρτος

🔹«Μακρυά» (1914) Ερμηνεία: Σόνια Θεοδωρίδου

🔹«Θάλασσα του πρωϊού» (1915) Ερμηνεία: Σόνια Θεοδωρίδου

🔹«Απ' τες εννιά» (1918) Ερμηνεία.: Γιάννης Παλαμίδας / Μουσική: Λένα Πλάτωνος

🔹«Για Νάρθουν» (1920) Ερμηνεία: Σόνια Θεοδωρίδου

🔹«Εκόμισα εις την Τέχνη» (1921) Ερμηνεία: Σόνια Θεοδωρίδου

🔹«Διορία του Νέρωνος» (1918) Απαγγελία: Νίκος Σταμπολίδης

🔹«Ιθάκη» (1911) Απαγγελία: Χρίστος Τσάγκας
 ~ 

Άπαντα (ποιήματα) του Κ.Π. Καβάφη (154 Αναγνωρισμένα, 75 Ανέκδοτα - "κρυμμένα", 27 Αποκηρυγμένα, 3 Πεζά)

Βιογραφία: Κωνσταντίνος Πέτρου Καβάφης (1863-1933)

~

2 στιγμιότυπα..

❗ Το σπίτι του Καβάφη, βρισκόταν σε κακόφημη συνοικία της Αλεξάνδρειας. Στο ισόγειό του, λειτουργούσε ένας οίκος ανοχής, στη γωνία η Ιερά Πατριαρχική Μονή του Αγίου Σάββα και ακριβώς απέναντι το ελληνικό νοσοκομείο. «Πού αλλού θα βρισκόμουν καλύτερα, παρά ανάμεσα στα τρία κέντρα της ύπαρξης; Τα σπίτια της αμαρτίας, την εκκλησία που τις συγχωρεί και το νοσοκομείο όπου πεθαίνεις», έλεγε ο ίδιος.

❗Όταν έρχεται στην Ελλάδα το 1932 κτυπημένος από καρκίνο στο λάρυγγα, για να κάνει τραχειοτομή, παρελαύνει από το ξενοδοχείο του ολόκληρη η πνευματική Αθήνα. Το ίδιο και στον Πειραιά για το κατευόδιο. Τον Απρίλη του 1933 η κατάσταση του επιδεινώνεται. Η φίλη του Ρίκα Σεγκοπούλου του ετοιμάζει μια βαλιτσούλα για το απέναντι από το σπίτι του νοσοκομείο. Διαισθάνεται ότι δεν πρόκειται να επιστρέψει και ξεσπάει σε αναφιλητά. Καθώς δε μπορεί να μιλήσει, της γράφει: «Αυτή τη βαλίτσα την αγόρασα πριν 30 χρόνια, ένα βράδι βιαστικά για να πάω στο Κάιρο για διασκέδαση. Τότες ήμουν υγιής, νέος και όχι άσχημος». Στις 29 του ιδίου μήνα, ξημέρωμα των γενεθλίων του, αφήνει την τελευταία του πνοή. Το τελευταίο του ποίημα «Εις τα περίχωρα της Αντιόχειας», είναι το μόνο που δεν πρόλαβε να δει δημοσιευμένο.