Κωνσταντίνος Πέτρου Καβάφης, «Μακρυά»

Θάθελα αυτήν την μνήμη να την πώ...
Μα έτσι εσβύσθη πια... σαν τίποτε δεν απομένει -
γιατί μακρυά, στα πρώτα εφηβικά μου χρόνια κείται.

Δέρμα σαν καμωμένο από ιασεμί
Εκείνη του Αυγούστου - Αύγουστος ήταν; - η βραδυά
Μόλις θυμούμαι πια τα μάτια· ήσαν, θαρρώ, μαβιά
Α ναι, μαβιά· ένα περίφημο μαβί.
(1914)
πηγή
μελοποιημένο - youtube