Μολιέρος (Molière)

«Ο κατά φαντασίαν ασθενής» (1673)

Μολιέρος (Molière)

«Ο Ταρτούφος» (1664)

Μολιέρος (Molière)

«Ο αρχοντοχωριάτης» (1670)

Ουίλλιαμ Σαίξπηρ

«Όνειρο Θερινής Νυκτός»

Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα

«Ματωμένος Γάμος»

Αντουάν Ντε Σαιντ- Εξυπερύ

«Ο μικρός πρίγκηπας»

Αντόν Τσέχωφ

«Ένας αριθμός»

Ντάριο Φο

«Ο τυχαίος θάνατος ενός Αναρχικού»

Ευγένιος Ιονέσκο

«Ρινόκερος»

Μπέρτολτ Μπρεχτ

«Αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι»

722 Ποιητές - 8.171 Ποιήματα

Επιλογή της εβδομάδας..

Οδυσσέας Ελύτης, «Το Μονόγραμμα»

Θά πενθώ πάντα -- μ’ακούς; -- γιά σένα, μόνος, στόν Παράδεισο Ι Θά γυρίσει αλλού τίς χαρακιές  Τής παλάμης, η Μοίρα, σάν κλειδούχο...

Τάσος Ζερβός, «Η Γενική Χρησιμότης Των Φελλών»

Ποιὸς εἶπε πὼς οἱ φελλοὶ δὲν ὠφελοῦν;

Ὕλη ἐλαστική, ὀσμὴ οὐδετέρα, ἀδιάβροχη
σ’ ὅλες τὶς καταστάσεις,
κατάλληλη γιὰ ἐπενδύσεις, γιὰ μονώσεις
καὶ γι’ ἁλιεία, σὲ θολὰ -κατ’ ἐξοχὴν- νερά…

Ἀρέσουν σ’ ὅσους θέλουν νὰ πατοῦν σὲ φελλοτάπητες
ἢ καὶ σ’ αὐτοὺς ποὺ θέλουν
-γιὰ τὴ δική τους τὴ βαρύτητα-
ἕνα μέτρο νὰ συμφέρει…

Ναί, τοὺς ἀρέσουν… Γιατὶ ἔτσι ποὺ ἐπιπλέουν στὴ σειρά,
ὅλοι φελλοὶ σὲ κάθε μέγεθος,
γαλήνη τοὺς γεμίζουν κι ἡσυχία,
γιατὶ μὲ λίγη πίεση,
εἶναι ἄριστοι οἱ φελλοὶ στὴ μόνωση
ἀπὸ θερμότητα, ὑγρασία, ἤχους καὶ ἀλήθεια,
γιατὶ ποτέ τους δὲν θ’ ἀφήσουν νὰ φανοῦν
τῶν κρατικῶν δεξαμενῶν οἱ πάτοι…

Ἔτσι ἐν τέλει οἱ φελλοὶ ὠφελοῦν.
Παίρνουν κι αὐτοί, στὸν τόπο αὐτό,
βαρύτητα. Καὶ μάλιστα φροντίζουν νὰ τονίζουν
ὅτι κατάγονται ἀπ’ τὴ δρύ…

Γι’ αὐτὸ ὅση τρικυμία κι ἂν σηκωθεῖ
στὸν τόπο αὐτὸ
δὲν θὰ ξεράσει τοὺς φελλοὺς στὶς ἄκρες…

Γιατὶ μὲ τόσες θάλασσες,
τόσες ἀκτὲς ἀπὸ αἰῶνες ἐθισμένες
νὰ ἐξοστρακίζουν τὰ πιὸ καλά μας κύματα
ὑπόγεια ρεύματα κι ἀσήμαντοι θὰ ὑποκλέπτουνε τὴ νίκη
καὶ τοὺς φελλοὺς θὰ σώζουν πάλι μεσοπέλαγα…

~
Τάσος Ζερβός – ΕΦΟΔΟΣ (1966-1980)

Ευχαριστώ την κ. Αγγελική Κ. που μου έστειλε το ποίημα

Ο Τάσος Ζερβός (1935-1995) γεννήθηκε στον Πειραιά. Σπούδασε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και άσκησε τη δικηγορία στην Αθήνα. Φοιτητής ακόμα, το 1956, εξέδωσε την πρώτη του ποιητική συλλογή Η πορεία των ίσκιων. Ακολούθησαν οι συλλογές Μορφές και σύμβολα (1957), Η ρίζα του ήλιου (1960), Η μεγάλη έρημος (1962), Άψινθος (1965), Η πορεία των ίσκιων (1966), η μελέτη Ανάγκη Ενισχύσεως της Δικαστικής (1968), τα μυθιστορήματα Επί των ορίων (1968) και Ο βασιλιάς Κλεομένης (1970), καθώς και η συλλογή διηγημάτων Γιατί γελούσε ο Μύσωνας (1980). Επιστρέφοντας στην ποίηση εκδίδει δυο ακόμα συλλογές: Πάραλος (1983) και Ξύλινα τείχη (1987). Όλα τα βιβλία του κυκλοφόρησαν εκτός εμπορίου (από χέρι σε χέρι). Μετά τον αιφνίδιο θάνατό του, σε ηλικία 60 ετών, κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Το Ροδακιό η τελευταία ποιητική του συλλογή Προσωπογραφίες ή Το μεσιανό κατάρτι (είχε προλάβει να την ολοκληρώσει) και το 2004 ο συγκεντρωτικός τόμος Τάσος Ζερβός, Τα ποιήματα.

Αντώνης Σαμαράκης (1919-2003)

«Το άγγελμα της ημέρας»

Μην πεις ποτέ σου: «Είναι αργά!» κι αν χαμηλά έχεις πέσει. κι αν λύπη τώρα σε τρυγά κι έχεις βαθιά πονέσει.

Κι αν όλα μοιάζουν σκοτεινά κι έρημος έχεις μείνει. μην πεις ποτέ σου: «Είναι αργά!» -τ' ακούς;- ό,τι  κι αν γίνει

Ο Μικρός Πρίγκιπας: «Αντίο», είπε η αλεπού. «Να το μυστικό μου. Είναι πολύ απλό: Μόνο με την καρδιά βλέπεις αληθινά. Την ουσία δεν τη βλέπουν τα μάτια»

𝓜πάμπης 𝓚υριακίδης