Μολιέρος (Molière)

«Ο κατά φαντασίαν ασθενής» (1673)

Μολιέρος (Molière)

«Ο Ταρτούφος» (1664)

Μολιέρος (Molière)

«Ο αρχοντοχωριάτης» (1670)

Ουίλλιαμ Σαίξπηρ

«Όνειρο Θερινής Νυκτός»

Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα

«Ματωμένος Γάμος»

Αντουάν Ντε Σαιντ- Εξυπερύ

«Ο μικρός πρίγκηπας»

Αντόν Τσέχωφ

«Ένας αριθμός»

Ντάριο Φο

«Ο τυχαίος θάνατος ενός Αναρχικού»

Ευγένιος Ιονέσκο

«Ρινόκερος»

Μπέρτολτ Μπρεχτ

«Αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι»

722 Ποιητές - 8.171 Ποιήματα

Επιλογή της εβδομάδας..

Οδυσσέας Ελύτης, «Το Μονόγραμμα»

Θά πενθώ πάντα -- μ’ακούς; -- γιά σένα, μόνος, στόν Παράδεισο Ι Θά γυρίσει αλλού τίς χαρακιές  Τής παλάμης, η Μοίρα, σάν κλειδούχο...

Τάσος Ζερβός, «Η Περίπολος Του Θωμά Ιντζέ»

Νεκρὸς ἥρωας τοῦ Ἑλληνογερμανικοῦ πολέ-
μου. Τ’ ὄνομά του βρίσκεται γραμμένο σὲ ὅλα
τὰ φυλάκια προκαλύψεως τῆς 6ης Μεραρχίας.

Ὅσο πρωὶ κι ἂν σηκωθοῦμε μᾶς προλαβαίνει ἡ λύπη μας.

Προχωροῦμε μὲ δυσκολία πάνω στὸ χιόνι
κάτω ἀπ’ τὰ πόδια μας ὑπάρχει ἕνας γκρεμισμένος οὐρανός.
Ἀναζητοῦμε ὁ ἕνας τὴ σκιὰ τοῦ ἄλλου
καὶ χάνουμε τὸ τρίτο τοῦ ἑαυτοῦ μας.

Βρίσκουμε παντοῦ τὶς σκηνὲς τοῦ χρόνου ἔρημες
δὲν ὑπάρχει πουλὶ ποὺ νὰ γνωρίζει
τίποτα δὲν ὠφέλησαν οἱ τρόποι προσανατολισμοῦ.

Μόνο τὸ ἐγκαταλειμμένο φυλάκιο 96
μᾶς ψιθύρισε γιὰ τὸ γέρο ποὺ φυλάει τὶς πυραμίδες
γιὰ τὸ ποτάμι ποὺ ὅταν περνάει τὰ σύνορα γίνεται ἐλεύθερο
καὶ γιὰ τὸν ἄνεμο ποὺ ἀντιστέκεται ἀκόμα…

Ὡστόσο προχωροῦμε γιατὶ δὲν ὑπάρχει ἄλλος δρόμος
παρὰ ἐκεῖνος ποὺ θὰ τελειώσει στὴν ἄκρη τοῦ προσώπου μας
ὅταν σὲ λίγο ἕνα ἄλλο πρόσωπο θὰ μᾶς πλησιάσει.

Πεθαίνουμε ἀπὸ δίψα
ἀναζητώντας τὴν ὁριζόντια βροχή.
Ἀλλ’ ἐπιτέλους χθὲς
τὸ πρῶτο ὕψωμα ἀντικρίσαμε.
Ἄψινθος, ὑψόμετρο λίγο πιὸ πρὶν ἀπ’ τὸ Θεό.
Ἴσως οἱ τελευταῖες στιγμὲς ποὺ σᾶς μιλοῦμε.

Πρὸς τῶν ἐχθρῶν τὸ μέρος τίποτα δὲν βλέπω.
Πλὴν τὶς κινήσεις πὼς μᾶς ἀντιλήφθηκαν.
Ἀλλὰ πρὸς τὸ δικό σας μέρος εὔκολα διακρίνω
ριψάσπιδες, προδότες, πόρνες καὶ δειλούς·
ἰδίως δειλούς… Ἐλεύθερα κινοῦνται μεταξύ σας.

Ἀπώλειες ἑπομένως ν’ ἀναφέρω περιττό.
Βρήκαμε κι ἄλλους ποὺ τοὺς εἴχατε προδώσει.
Μόνο λυπᾶμαι γι’ αὐτὰ τὰ βράδια ποὺ κοιμοῦνται ἀνύποπτα.
Γιὰ τὰ ρυάκια ποὺ πρὸς τὴ χώρα μου
γυρίζουν τὸ νερό τους…

Ἔτσι λοιπὸν γιὰ τὴ μικρὴ ἱστορία τῶν φύλλων
ποὺ σὲ λίγο ἀπὸ μᾶς θὰ ἕλκουν τὴν καταγωγή τους
μὲ τὴν ὀργὴ τοῦ ὀνόματός μου ὑπογράφω:
Θωμᾶς Ἰντζές, περιπολάρχης…
~
Τάσος Ζερβός – Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΡΗΜΟΣ (1961-1962)
 
Ευχαριστώ την κ. Αγγελική Κ. που μου έστειλε το ποίημα

Ο Τάσος Ζερβός (1935-1995) γεννήθηκε στον Πειραιά. Σπούδασε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και άσκησε τη δικηγορία στην Αθήνα. Φοιτητής ακόμα, το 1956, εξέδωσε την πρώτη του ποιητική συλλογή Η πορεία των ίσκιων. Ακολούθησαν οι συλλογές Μορφές και σύμβολα (1957), Η ρίζα του ήλιου (1960), Η μεγάλη έρημος (1962), Άψινθος (1965), Η πορεία των ίσκιων (1966), η μελέτη Ανάγκη Ενισχύσεως της Δικαστικής (1968), τα μυθιστορήματα Επί των ορίων (1968) και Ο βασιλιάς Κλεομένης (1970), καθώς και η συλλογή διηγημάτων Γιατί γελούσε ο Μύσωνας (1980). Επιστρέφοντας στην ποίηση εκδίδει δυο ακόμα συλλογές: Πάραλος (1983) και Ξύλινα τείχη (1987). Όλα τα βιβλία του κυκλοφόρησαν εκτός εμπορίου (από χέρι σε χέρι). Μετά τον αιφνίδιο θάνατό του, σε ηλικία 60 ετών, κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Το Ροδακιό η τελευταία ποιητική του συλλογή Προσωπογραφίες ή Το μεσιανό κατάρτι (είχε προλάβει να την ολοκληρώσει) και το 2004 ο συγκεντρωτικός τόμος Τάσος Ζερβός, Τα ποιήματα.

Αντώνης Σαμαράκης (1919-2003)

«Το άγγελμα της ημέρας»

Μην πεις ποτέ σου: «Είναι αργά!» κι αν χαμηλά έχεις πέσει. κι αν λύπη τώρα σε τρυγά κι έχεις βαθιά πονέσει.

Κι αν όλα μοιάζουν σκοτεινά κι έρημος έχεις μείνει. μην πεις ποτέ σου: «Είναι αργά!» -τ' ακούς;- ό,τι  κι αν γίνει

Ο Μικρός Πρίγκιπας: «Αντίο», είπε η αλεπού. «Να το μυστικό μου. Είναι πολύ απλό: Μόνο με την καρδιά βλέπεις αληθινά. Την ουσία δεν τη βλέπουν τα μάτια»

𝓜πάμπης 𝓚υριακίδης