Κώστας Πατίνιος, «Μα και σχεδόν ανίκητος»

Στους δρόμους της πόλης
κινούνται πολλοί μελλοθάνατοι,
περπατάνε, σπρώχνονται, οδηγούνε,
κορνάρουν, βρίζονται.

Στη στάση του λεωφορείου,
μαθητές, αλλοδαποί, εργάτες,
μελλοθάνατοι’
σκοτώνουν τις μέρες τους
περιμένοντας τη σειρά τους.

Και εσύ τρέχεις,
περνάς από δίπλα μου
σαν το δρομέα του Αργύρη Χιόνη,
σαν το θλιμμένο και μοναχικό δρομέα του,
«που δεν τρέχει για να φτάσει πρώτος,
που δεν τρέχει για να φτάσει καν».
Τρέχει σχεδόν ακίνητος, μα και σχεδόν ανίκητος.
~
από τη συλλογή Κουνήσου μούχλα, Eκδ. Αρμίδα, 2014

Ευχαριστώ την Αγγελική που μου έστειλε το ποίημα

Ο Κώστας Πατίνιος γεννήθηκε το 1971 στη Λευκωσία. Είναι παντρεμένος και πατέρας δύο παιδιών. Εργάζεται ως λειτουργός σε ίδρυμα με παιδιά με ειδικές ανάγκες. Είναι δρομέας μεγάλων αποστάσεων και τρέχει σε αγώνες από πέντε μέχρι εκατόν πέντε χιλιόμετρα. Γράφει μικρά διηγήματα και ποιήματα.
Τίτλοι βιβλίων: Είναι μέρες που αναπνέω τη σιωπή τους (2011). Δρόμου δρώμενα (2012). Kουνήσου μούχλα (2014). Θέα από μπαλκόνι Διηγήματα (2018). Όσα ξέφυγαν της σιωπής (Αρμίδα 2021).

Η ιστοσελίδα του ποιητή patinios.wordpress.com