Κώστας Πατίνιος, «Ο δρομέας»

Κάποτε ήθελα να γίνω ξυλοπόδαρος,
να κοιτώ στα ίσια δέντρα και πουλιά.
Παλιάτσος-ξυλοπόδαρος, να μπερδεύω και να μπερδεύομαι
βαμμένος, θλιμμένος, χαρούμενος
με μια τεχνητή, μεγάλη σταγόνα δάκρυ στο πρόσωπό μου.
Ύστερα ακολούθησα το ένστικτό μου και έγινα δρομέας,
δρομέας μεγάλων αποστάσεων.
Και έτσι μπορώ να τρέχω
στο απέραντο των ονείρων μου και να κρύβομαι
μες στο χαμόγελο μπροστά σου.
Για κοίταξε καλά, με βλέπεις;
~
από τη συλλογή Κουνήσου μούχλα, Eκδ. Αρμίδα, 2014

Ευχαριστώ την Αγγελική που μου έστειλε το ποίημα

Ο Κώστας Πατίνιος γεννήθηκε το 1971 στη Λευκωσία. Είναι παντρεμένος και πατέρας δύο παιδιών. Εργάζεται ως λειτουργός σε ίδρυμα με παιδιά με ειδικές ανάγκες. Είναι δρομέας μεγάλων αποστάσεων και τρέχει σε αγώνες από πέντε μέχρι εκατόν πέντε χιλιόμετρα. Γράφει μικρά διηγήματα και ποιήματα.
Τίτλοι βιβλίων: Είναι μέρες που αναπνέω τη σιωπή τους (2011). Δρόμου δρώμενα (2012). Kουνήσου μούχλα (2014). Θέα από μπαλκόνι Διηγήματα (2018). Όσα ξέφυγαν της σιωπής (Αρμίδα 2021).

Η ιστοσελίδα του ποιητή patinios.wordpress.com