Γιολάντα Πέγκλη, «Λεμονάδα χωρίς ζάχαρη»

Σαν να τρώω τη σούπα μου στη τζαμαρία
κι όπου να 'ναι πέφτει η πέτρα
πέφτουν γυαλιά στο πιάτο
υπάρχει μέσα στη στιγμή ο κύκλος που κλείνει
κι ο κύκλος που γεννά άλλον κύκλο.
Γιατί αν η φασαρία γίνεται
απ' αυτόν που διασχίζει τη ζωή μου για να κόψει το νήμα
λησμονώντας με σε ξένον ίσκιο
ίσως δε χάνομαι, ψάχνω σε λάθος μέρη.
Δείχνω κατανόηση όταν ο σερβιτόρος
που τρέχει εδώ κι εκεί σα βροχή από τρύπια στέγη
σφυρίζει τόσο όμορφα ώστε μόλις ανοίξει η πόρτα
πετάει στα σύρματα με τ' άλλα πουλιά.
Δε μεταβάλλει μόνον ο χρόνος τον άνθρωπο
μεταβάλλει κι ο άνθρωπος το χρόνο.
Ιδίως όταν μπαίνει και όλοι κοιτούν τι κρατά στα χέρια¨
τι κρατά με τα δόντια, κανείς.
~
Από τη συλλογή Γεια, εκδ. Γαβριηλίδης. 2010
πηγή

Η Γιολάντα Πέγκλη γεννήθηκε το 1934 στην Αθήνα, και κατοικεί στην Κηφισιά. Ανήκει στη δεύτερη μεταπολεμική γενιά. Ποίησή της δημοσιεύθηκε πρώτη φορά το 1959, ενώ η πρώτη ποιητική της συλλογή Λάζαροι εν αποσυνθέσει κυκλοφόρησε το 1964. Ακολούθησαν άλλες δεκατέσερις συλλογές, ανάμεσά τους η συγκεντρωτική έκδοση Της γλυκειάς πατρίδας και εκλογή ποιημάτων (1996). Οι τελευταίες της συλλογές είναι: Ας σταθούμε εδώ (Γαβριηλίδης, 2004), Γεια (Γαβριηλίδης, 2010) και Της γλυκειάς πατρίδας (Β’ έκδοση αναθεωρημένη, Εκδόσεις του Φοίνικα, 2017). Το 2015 από τις Εκδόσεις των φίλων εκδόθηκε ο αφιερωματικός τόμος Γιολάντα Πέγκλη, Κριτικές και μελετήματα στα 50χρονα της ποιητικής της παρουσίας. Τιμήθηκε με το Βραβείο Ποίησης του Πανεπιστημίου Αθηνών (1971) και με το Β' Κρατικό Βραβείο Ποίησης (1972). Το 2002 βραβεύτηκε με το βραβείο Ιδρύματος Κώστα & Ελένης Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών. Έχει ασχοληθεί επίσης με τη μετάφραση, την κριτική και το δοκίμιο. Ποιήματά της έχουν μεταφραστεί σε εννέα γλώσσες.