το έδαφος, πού ‘ταν τόσο στερεό, υπεχώρησεν έξαφνα σαν
έλος
και βυθίζεσαι βρίσκοντας στο χέρι σου βαρίδι
αυτή την κεφαλή πού ‘χες θάψει και που μαρμαρώθηκε
στους ρηχούς τάφους της λήθης.
Δεν θά ‘βρης συγγνώμη στα χείλη μήτε στο βλέμμα
της λίθινης κεφαλής με τα εκατό πρόσωπα
που όλο κι αλλάζουν, ασύλληπτα, μες στους βυθούς·
και κάποτε παίρνουν ανοικτίρμονες μορφές
απαρνημένων εαυτών σου.
Mην ελπίζεις άφεσι, μην περιμένεις χάρι
από τ’ αγάλματα που διεκδικούν ζωή
από τα είδωλα που δεν συγχωρούν αποστασία,
από τα φάσματα που ζητούν δικαίωσι,
στον έναστρο πυθμένα της ψυχής.
Όσο κι αν ήσουν επιδέξιος στη διαπραγμάτευσι,
όποιαν ασφάλεια κι αν σου φαίνεται ν’ απέκτησες,
ενέδρες θα στήνουν στην εγρήγορσι και στον ύπνο σου
πίσω απ’ τα κάτοπτρα της κτίσεως, πίσω απ’ τον Kαιρό,
θά ‘βρης το πέτρινο κεφάλι της μομφής.
~
από τα Ποιήματα, Eρμής 1995
(Ο Μάτσας Aλέξανδρος διαβάζει το ποίημα)
Ευχαριστώ τη διαδικτυακή φίλη μου Αγγελική που μου έστειλε το ποίημα
Ο Αλέξανδρος Μάτσας (1911-1969) γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και στο τμήμα οικονομικών και πολιτικών επιστημών του Christ Church College της Οξφόρδης. Από το 1934 και ως το 1962 έκανε καριέρα στο διπλωματικό Σώμα. Διετέλεσε υποπρόξενος στη Μανσούρα (1934) και την Αλεξάνδρεια (1939), γραμματέας της ελληνικής πρεσβείας στο Παρίσι (1947-1949), επιτετραμμένος στη Χάγη (1949-1953), σύμβουλος της ελληνικής πρεσβείας στη Ρώμη (1953-1957) και πρέσβης στην Άγκυρα και την Ουάσιγκτων. Από το 1957 και για δύο χρόνια ήταν διευθυντής της πολιτικής διεύθυνσης του Υπουργείου Εξωτερικών. Στο χώρο της λογοτεχνίας ασχολήθηκε με την ποίηση και το θέατρο. Πρωτοεμφανίστηκε το 1934 με την ποιητική συλλογή Ποιήματα και ακολούθησε το 1946 η συλλογή Ποιήματα – Εκλογή. Για το θέατρο έγραψε τις τραγωδίες Κλυταιμνήστρα, Ιοκάστη και Κροίσος, από τις οποίες η Κλυταιμνήστρα και ο Κροίσος παραστάθηκαν από το Εθνικό Θέατρο. Τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Θεάτρου. Τίτλοι βιβλίων
