Καθένας μας, πιστεύω, όπου κι αν πάει κουβαλάει
φωνές, “νεκρούς” ξωπίσω του, που (αν έχεις αυτί)
ακούς, θρηνούν πως κάποτε του στάθηκαν στο πλαί.
Ίσως νά ‘μαστε όλοι ξένοι. Όχι όμως κι αυτοί.
Ζητούν πίσω απ’ τα λόγια μας και μές απ’ τη σιωπή μας
ν’ ανοίξουνε ρωγμή σ’ ένα τυχαίο γεγονός.
Μοχθούμε να μην παρεκλίνουμε κάθε φορά απ’ το «ποίημα»
και κάτω απ’ αυτό κρύβονται κάποιοι που θέλουν φως.
Απλώνουν στα μαλλιά μας με της μνήμης τους το χάδι
το χώμα τους που κάνει και το βήμα μας βαρύ.
Θαμπές φωτογραφίες που τις κάψαμε ένα βράδυ,
στάχτη για τα μάτια μιας ψυχής που θα χαρεί.
Μα, πάντοτε θα σέρνουμε αυτό τ’ άσπλαχνο κοπάδι
με κόπο ενώ του βίου μας τραβάμε τα κουπιά.
Και πάντα κάπου φτάνουμε, απλώς με τόνο αυθάδη
να τους φιμώνουμε κάπως, να μην ουρλιάζουν πια.
Πληγές. Για όσες κλέψαν το χαμόγελο απ’ τα χείλη
ζητάμε από τη Μοίρα με παράπονο βαθύ
καινούρια μίαν ευτυχία στο κορμί να στείλει
μα, αν δεν τις γιατρέψει όλες, σ’ αυτές θα προστεθεί…
Το χείριστο όλων είναι ότι, όντες παραβάτες,
μείναμε και σ’ άλλων τα εγκλήματα απαθείς.
Και φύγαν οι στιγμές καθώς σε πέλαγα οι φρεγάτες,
αφήνοντάς μας με το στίγμα της συννενοχής.
Φωλιάζουνε στους ύπνους μας δεκάδες καταδίκες
που κάποτε, υπογράφοντας ως άπληστοι θεαταί,
ανοίξαμε λογαριασμούς σ’ αιώνιες βιβλιοθήκες
και όσο ζούμε δεν θα τους ξοφλήσουμε ποτέ.-
φωνές, “νεκρούς” ξωπίσω του, που (αν έχεις αυτί)
ακούς, θρηνούν πως κάποτε του στάθηκαν στο πλαί.
Ίσως νά ‘μαστε όλοι ξένοι. Όχι όμως κι αυτοί.
Ζητούν πίσω απ’ τα λόγια μας και μές απ’ τη σιωπή μας
ν’ ανοίξουνε ρωγμή σ’ ένα τυχαίο γεγονός.
Μοχθούμε να μην παρεκλίνουμε κάθε φορά απ’ το «ποίημα»
και κάτω απ’ αυτό κρύβονται κάποιοι που θέλουν φως.
Απλώνουν στα μαλλιά μας με της μνήμης τους το χάδι
το χώμα τους που κάνει και το βήμα μας βαρύ.
Θαμπές φωτογραφίες που τις κάψαμε ένα βράδυ,
στάχτη για τα μάτια μιας ψυχής που θα χαρεί.
Μα, πάντοτε θα σέρνουμε αυτό τ’ άσπλαχνο κοπάδι
με κόπο ενώ του βίου μας τραβάμε τα κουπιά.
Και πάντα κάπου φτάνουμε, απλώς με τόνο αυθάδη
να τους φιμώνουμε κάπως, να μην ουρλιάζουν πια.
Πληγές. Για όσες κλέψαν το χαμόγελο απ’ τα χείλη
ζητάμε από τη Μοίρα με παράπονο βαθύ
καινούρια μίαν ευτυχία στο κορμί να στείλει
μα, αν δεν τις γιατρέψει όλες, σ’ αυτές θα προστεθεί…
Το χείριστο όλων είναι ότι, όντες παραβάτες,
μείναμε και σ’ άλλων τα εγκλήματα απαθείς.
Και φύγαν οι στιγμές καθώς σε πέλαγα οι φρεγάτες,
αφήνοντάς μας με το στίγμα της συννενοχής.
Φωλιάζουνε στους ύπνους μας δεκάδες καταδίκες
που κάποτε, υπογράφοντας ως άπληστοι θεαταί,
ανοίξαμε λογαριασμούς σ’ αιώνιες βιβλιοθήκες
και όσο ζούμε δεν θα τους ξοφλήσουμε ποτέ.-
~
από τη συλλογή 2ος νόμος, εκδ. Andy's, 2018
Δημοσιευμένο με την άδεια του ποιητή
Ο Αργύρης Ωρίωνα Χριστομάγνος γεννήθηκε το 1980 στα Καλάβρυτα. Έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές "Limited Edition MMXVII aD." από τις Εκδόσεις Ελίκρανον (2017), "2ος Νόμος" από τις Εκδόσεις Andy's (2018), "Οι Νέοι Θεοί" από Ελίκρανον (2020), "The Songs Of Soul Invictus" από τις Εκδόσεις της Amazon (2020), "Και Άλλες Σκανταλιές" από Ελίκρανον (2021) και ένα πεζό, το "Μεταλιθικό Μανιφέστο" από Ελίκρανον (2020), μεταφρασμένο και στα Αγγλικά (εκδ. Amazon). To 2020 τιμήθηκε με βραβείο σε Πανελλήνιο Διαγωνισμό για το ποίημα "Οι Περήφανοι, Οι Λίγοι, Οι Δυνατοί". Παραμένοντας πιστός και φανατικός χεβυμεταλλάς, από το 1998 ζει και εργάζεται στην Αθήνα.
από τη συλλογή 2ος νόμος, εκδ. Andy's, 2018
Δημοσιευμένο με την άδεια του ποιητή
Ο Αργύρης Ωρίωνα Χριστομάγνος γεννήθηκε το 1980 στα Καλάβρυτα. Έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές "Limited Edition MMXVII aD." από τις Εκδόσεις Ελίκρανον (2017), "2ος Νόμος" από τις Εκδόσεις Andy's (2018), "Οι Νέοι Θεοί" από Ελίκρανον (2020), "The Songs Of Soul Invictus" από τις Εκδόσεις της Amazon (2020), "Και Άλλες Σκανταλιές" από Ελίκρανον (2021) και ένα πεζό, το "Μεταλιθικό Μανιφέστο" από Ελίκρανον (2020), μεταφρασμένο και στα Αγγλικά (εκδ. Amazon). To 2020 τιμήθηκε με βραβείο σε Πανελλήνιο Διαγωνισμό για το ποίημα "Οι Περήφανοι, Οι Λίγοι, Οι Δυνατοί". Παραμένοντας πιστός και φανατικός χεβυμεταλλάς, από το 1998 ζει και εργάζεται στην Αθήνα.
