Αργύρης Χριστομάγνος, «Το Μαύρο Πρέπει Να Ιδωθεί»

Μήπως η εικόνα δεν έχει αρχαία εποποιία;
η εικόνα ως αντίγραφο πραγματικότητας.
Άρχισε απ' την πρωτόγονη σπηλαιογραφία.
Πλέον χαίρει ασύλληπτης πολυπλοκότητας.
Η χιλιόμορφη Φύση χάρισε των ανθρώπων
οφθαλμούς: αυτό το μέγιστο όπλο προς αντίληψη
χώρου, προοπτικής, χρώματος, βάθους, τόνων.
Και τις σπάνιες εικόνες για τους σπάνιους φύλαξε.

Μακετίστες, σκηνοθέτες κι οπτικοεφετζήδες
που δουλεύουν μαζί νύχτα-μέρα δίχως όριο
για το καθετί που ως τώρα δισδιάστατο είδες
βομβαρδίζουν το μυαλό μας μόνο για εμπόριο.
Καλλιτέχνες, απ' την άλλη, όπως οι ζωγράφοι,
θα περάσουν τα δικά τους "ηχηρά" μηνύματα.
Κι ο δερματοστίκτης πάνω στο Έργο Τέχνης γράφει
νέα έργα τέχνης, σύμβολα και πασαλείμματα.

Δες κάτι.
Το σκοτάδι
σαν εικόνισμα
πρέπει να ιδωθεί ξανά και δίχως βιάση.
Το Κενό
έχει κι αυτό
το δικαίωμα
ένα μάτι υπολογιστικό να το αγκαλιάσει.

Άθελά μας όλοι μας πλασάρουμε εικόνα.
Στον καθρέφτη ελέγχουμε αν τελειοποιήθηκε.
Ποιός αθώος; Απ' όλα τα παραισθησιογόνα
τούτο μόνο μάς κερδίζει πρόσκαιρα οτιδήποτε.
Και απόδειξη: παρότ' η ίδια η διδασκαλία
του Χριστού ήταν ξεκάθαρη και αρνησείδωλη,
οι Εικονοκλάστες δίχασαν μι' αυτοκρατορία
κι ένα γύναιο τούς έδωσ' τη χαριστική βολή.

Δώσε μου την εικόνα σου και πάρε τη δική μου.
Ένα μπαράζ κατεργασμένου και στημένου υλικού
από τ' οποίο μόνος βάλλομαι κατ' επιλογήν μου.
Έρχονται, χάνονται, χρυσές σαν σκόνη,
φέτες από μια κατάψυξη του Πραγματικού.
Στομώνουν τις άλλες αισθήσεις μας
και την ενόρασή μας.
Εικόνες άνευ χρόνου ν' αποκωδικοποιηθούν
είναι προπέτασμα που απλώς τυφλώνει.
Προτίμα, λέω εγώ, τις χίλιες λέξεις,
έστω κι αν δεν είναι τόσο απλό.
Και  μ ί α  λέξη, ΑΝ μπορείς να παίξεις,
γεννά χίλιες εικόνες στο μυαλό.

Το μαύρο. Αμιγές,
στιλπνό κι αγέραστο.
Πάρε το χρόνο σου κι εσύ και δες το.
Σαν μία παύση, αν θες,
στη ζωή σου πέρασ' το
απ' το πολύχρωμό μας τσίρκο, έστω.

Μπορεί μόνο τα μάτια των τυφλών
να βλέπουν την αληθινή Σοφία:
το Πριν και το Μετά των μυριετιών
απ' του ανθρώπου τη δημιουργία.
...και υπάρχουνε στιγμές
που σ' ένα χάος εικονικό,
το σκοτάδι, συμπαγές,
μοιάζει εκτυφλωτικό.

~
από τη συλλογή Και Άλλες Σκανταλιές, εκδ. Ελίκρανον, 2021

Δημοσιευμένο με την άδεια του ποιητή

Ο Αργύρης Ωρίωνα Χριστομάγνος γεννήθηκε το 1980 στα Καλάβρυτα. Έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές "Limited Edition MMXVII aD." από τις Εκδόσεις Ελίκρανον (2017), "2ος Νόμος" από τις Εκδόσεις Andy's (2018), "Οι Νέοι Θεοί" από Ελίκρανον (2020), "The Songs Of Soul Invictus" από τις Εκδόσεις της Amazon (2020), "Και Άλλες Σκανταλιές" από Ελίκρανον (2021) και ένα πεζό, το "Μεταλιθικό Μανιφέστο" από Ελίκρανον (2020), μεταφρασμένο και στα Αγγλικά (εκδ. Amazon). To 2020 τιμήθηκε με βραβείο σε Πανελλήνιο Διαγωνισμό για το ποίημα "Οι Περήφανοι, Οι Λίγοι, Οι Δυνατοί". Παραμένοντας πιστός και φανατικός χεβυμεταλλάς, από το 1998 ζει και εργάζεται στην Αθήνα.