Μ' ἕνα σακίδιο,
τσιγάρα κι ἕνα εἰσιτήριο
γιὰ βόρεια 'πὸ δῶ,
ξέρασε τὸ Ἄδικο
σὲ κάποιο ἄδειο βενζινάδικο
στὸν ἐθνικό.
Ποιὸς θὰ τὸ πίστευε!
τ' ἀνθρώπου ἡ ἀντοχὴ φτάν' ἴσαμε
τὸν οὐρανὸ•
ὥσπου τὰ σύννεφα
ξεσπᾶνε κάποτε ἀσυνείδητα
μὲ κεραυνό.
Καμιὰ φορὰ μοιάζει μ' ἀστεῖο,
μὲ κάποια φάρσα κοσμική,
μὰ καὶ παράλογα ἀναπόφευκτο μαζὶ
τὸ πῶς γκρεμίζοντ' ὅλα στὴ στιγμή.
Τὸ μόνο σίγουρο:
τῆς κλέψαν τὸ στερνὸ σωσίβιο
σὲ μιὰ βραδυά.
Ἕνα πλάσμα ἄμοιρο
σ' ἕνα Ἄ.Τ. κάτω στὸ Φάληρο
μὲ ἄδεια καρδιά.
Ἐκεῖνος ἄφαντος.
Τὸν πῆρε ἡ ἡλιοψημένη ἄσφαλτος
κάπου μακρυά...
(Κτήνη αἰωνόβια)
Κι αὐτή 'χε μέσα σ' ἕνα χρόνο πιὰ
γίνει γριά.
Παράξενα ποὺ ἔρχονται ὅλα...
Γυρίζεις τὴ σελίδα αὐτὴ
μόνο ἂν τὸ δάχτυλο γιὰ τὰ καλὰ βραχεῖ
στὸ ἴδιο τὸ αἷμα σου καὶ τὴ χολή.
Ἔπιπλα ἀπὸ ὄνυχα,
ὀθόνες ποῦ 'παιζαν μερόνυχτα,
σκεύη ἀργυρά,
ἁμάξια, χρήματα
πετάξαν ὅλα ὡς ἀμμοτρίμματα
μὲ τὸ βοριά.
(Τι ζῶα ἀνήμερα...)
Ἁπλὰ προσεύχεσαι ἀπὸ σήμερα
γιὰ νὰ σὲ βρεῖ
ἔστω καὶ ὄρθιο
μπροστὰ στὸ ἑπόμενο ἐμπόδιο
ἡ αὐριανή.
Καμιὰ φορὰ μοιάζει γελοῖο
τὸ πῶς, ἐρήμην σου ἡ ρωγμή,
φαράγγι ἔφτασε νὰ γίνει μιὰ στιγμή...
—Μόνο ἐὰν τ' ἀφήσεις νὰ συμβεῖ!
τσιγάρα κι ἕνα εἰσιτήριο
γιὰ βόρεια 'πὸ δῶ,
ξέρασε τὸ Ἄδικο
σὲ κάποιο ἄδειο βενζινάδικο
στὸν ἐθνικό.
Ποιὸς θὰ τὸ πίστευε!
τ' ἀνθρώπου ἡ ἀντοχὴ φτάν' ἴσαμε
τὸν οὐρανὸ•
ὥσπου τὰ σύννεφα
ξεσπᾶνε κάποτε ἀσυνείδητα
μὲ κεραυνό.
Καμιὰ φορὰ μοιάζει μ' ἀστεῖο,
μὲ κάποια φάρσα κοσμική,
μὰ καὶ παράλογα ἀναπόφευκτο μαζὶ
τὸ πῶς γκρεμίζοντ' ὅλα στὴ στιγμή.
Τὸ μόνο σίγουρο:
τῆς κλέψαν τὸ στερνὸ σωσίβιο
σὲ μιὰ βραδυά.
Ἕνα πλάσμα ἄμοιρο
σ' ἕνα Ἄ.Τ. κάτω στὸ Φάληρο
μὲ ἄδεια καρδιά.
Ἐκεῖνος ἄφαντος.
Τὸν πῆρε ἡ ἡλιοψημένη ἄσφαλτος
κάπου μακρυά...
(Κτήνη αἰωνόβια)
Κι αὐτή 'χε μέσα σ' ἕνα χρόνο πιὰ
γίνει γριά.
Παράξενα ποὺ ἔρχονται ὅλα...
Γυρίζεις τὴ σελίδα αὐτὴ
μόνο ἂν τὸ δάχτυλο γιὰ τὰ καλὰ βραχεῖ
στὸ ἴδιο τὸ αἷμα σου καὶ τὴ χολή.
Ἔπιπλα ἀπὸ ὄνυχα,
ὀθόνες ποῦ 'παιζαν μερόνυχτα,
σκεύη ἀργυρά,
ἁμάξια, χρήματα
πετάξαν ὅλα ὡς ἀμμοτρίμματα
μὲ τὸ βοριά.
(Τι ζῶα ἀνήμερα...)
Ἁπλὰ προσεύχεσαι ἀπὸ σήμερα
γιὰ νὰ σὲ βρεῖ
ἔστω καὶ ὄρθιο
μπροστὰ στὸ ἑπόμενο ἐμπόδιο
ἡ αὐριανή.
Καμιὰ φορὰ μοιάζει γελοῖο
τὸ πῶς, ἐρήμην σου ἡ ρωγμή,
φαράγγι ἔφτασε νὰ γίνει μιὰ στιγμή...
—Μόνο ἐὰν τ' ἀφήσεις νὰ συμβεῖ!
~
από τη συλλογή 2ος νόμος, εκδ. Andy's, 2018
Δημοσιευμένο με την άδεια του ποιητή
Ο Αργύρης Ωρίωνα Χριστομάγνος γεννήθηκε το 1980 στα Καλάβρυτα. Έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές "Limited Edition MMXVII aD." από τις Εκδόσεις Ελίκρανον (2017), "2ος Νόμος" από τις Εκδόσεις Andy's (2018), "Οι Νέοι Θεοί" από Ελίκρανον (2020), "The Songs Of Soul Invictus" από τις Εκδόσεις της Amazon (2020), "Και Άλλες Σκανταλιές" από Ελίκρανον (2021) και ένα πεζό, το "Μεταλιθικό Μανιφέστο" από Ελίκρανον (2020), μεταφρασμένο και στα Αγγλικά (εκδ. Amazon). To 2020 τιμήθηκε με βραβείο σε Πανελλήνιο Διαγωνισμό για το ποίημα "Οι Περήφανοι, Οι Λίγοι, Οι Δυνατοί". Παραμένοντας πιστός και φανατικός χεβυμεταλλάς, από το 1998 ζει και εργάζεται στην Αθήνα.
από τη συλλογή 2ος νόμος, εκδ. Andy's, 2018
Δημοσιευμένο με την άδεια του ποιητή
Ο Αργύρης Ωρίωνα Χριστομάγνος γεννήθηκε το 1980 στα Καλάβρυτα. Έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές "Limited Edition MMXVII aD." από τις Εκδόσεις Ελίκρανον (2017), "2ος Νόμος" από τις Εκδόσεις Andy's (2018), "Οι Νέοι Θεοί" από Ελίκρανον (2020), "The Songs Of Soul Invictus" από τις Εκδόσεις της Amazon (2020), "Και Άλλες Σκανταλιές" από Ελίκρανον (2021) και ένα πεζό, το "Μεταλιθικό Μανιφέστο" από Ελίκρανον (2020), μεταφρασμένο και στα Αγγλικά (εκδ. Amazon). To 2020 τιμήθηκε με βραβείο σε Πανελλήνιο Διαγωνισμό για το ποίημα "Οι Περήφανοι, Οι Λίγοι, Οι Δυνατοί". Παραμένοντας πιστός και φανατικός χεβυμεταλλάς, από το 1998 ζει και εργάζεται στην Αθήνα.