Κάποτε εἶπαν στὸν ἀετὸ
πὼς πιὰ κάτω ἀπ' τὸ χῶμα
βρίσκονται οἱ λεῖες, γι' αὐτὸ
θά 'πρεπε κι αὐτὸς ἀκόμα
σὰν τοὺς ἄλλους νὰ συρθεῖ
γιὰ νὰ ἐπιβιώσει.
Τοὺς ἀπάντησε «ἡ Γῆ
εἶναι τῶν θεῶν ἡ πτώση.
Τάφος της δὲ μὲ χωρᾶ
κι ὁλάκερη ἂν ἀνοίξει».
Κι ἅπλωσε βαριὰ φτερά,
παίρνοντας πάλι τὰ ὕψη...
Καὶ στὸ λύκο εἴχανε πεῖ
«τώρα ποῦ 'στὲ πλέον λίγοι,
ἄσκοπο μὰ καὶ ντροπὴ
σοῦ 'ναι τ' ἄγριο τὸ κυνήγι.
Πρέπει νὰ ἐξημερωθεὶς
καὶ νὰ γίνεις μέρος του Ὅλου».
Εἶπε: «ἂν κράταγε καθεὶς
πίστη του δικοῦ του ρόλου,
θά 'χατε τόσα δεινὰ
νὰ σπέρνετε στὴν πλάση;»
Καὶ ξανὰ γιὰ τὰ βουνὰ
τράβηξε καὶ τὰ δάση...
Πιάσαν τὸν μοναχικὸ
ὠκεάνιο καρχαριά,
λέγοντάς του πὼς ἐδῶ
καὶ τώρα εἶν' ἡ εὐκαιρία
νὰ τὸν δεῖ λιγάκι φῶς
ἀρχηγὸ σ' ἕνα κοπάδι.
Τὶ εἴτε τέρας εἴτε θεὸς
τὸν σφίγγει ἕνα στομάχι.
Κι ἀφοῦ 'δαν στὴ ματιά του
τὴν ἀπόφαση ποὺ ἐπάρθη,
τίναξε μιὰ τὴν οὐρά του
κι ἐπέστρεψε στὰ βάθη...
.........................
Στὸν βίο ποῦ 'χουν φτιάξει,
κοιτώντας μπρός τους οἱ Ἄξιοι
τὰ ἐρχόμενα συμβάντα,
πλήρεις ἐπιγνώσεως πάντα
ὅτι ἡ Ἐξάλειψη Του Εἴδους
θὰ καλέσει καὶ τοὺς ἴδιους,
ἡ Ἀπόφαση βαραίνει
-ἡ ἀναθεματισμένη-
ὅσο ἑκατὸ βουνὰ μαζὶ:
γίνεται ἕρμα στὸ καράβι
τῆς νέας γενιᾶς ποὺ θά 'ρθει
κι ἔτσι ὁ θάνατός τους,
στὸν ἐναντίον του σκότους
πόλεμο πάνω στὴν Κτίση
πάντα θὰ συμβολίζει
αὐτὸ ποὺ μᾶς διακρίνει
ἀπὸ τὰ γήινα κτήνη,
τὸ Φῶς ποὺ αἰώνια ζεῖ.
πὼς πιὰ κάτω ἀπ' τὸ χῶμα
βρίσκονται οἱ λεῖες, γι' αὐτὸ
θά 'πρεπε κι αὐτὸς ἀκόμα
σὰν τοὺς ἄλλους νὰ συρθεῖ
γιὰ νὰ ἐπιβιώσει.
Τοὺς ἀπάντησε «ἡ Γῆ
εἶναι τῶν θεῶν ἡ πτώση.
Τάφος της δὲ μὲ χωρᾶ
κι ὁλάκερη ἂν ἀνοίξει».
Κι ἅπλωσε βαριὰ φτερά,
παίρνοντας πάλι τὰ ὕψη...
Καὶ στὸ λύκο εἴχανε πεῖ
«τώρα ποῦ 'στὲ πλέον λίγοι,
ἄσκοπο μὰ καὶ ντροπὴ
σοῦ 'ναι τ' ἄγριο τὸ κυνήγι.
Πρέπει νὰ ἐξημερωθεὶς
καὶ νὰ γίνεις μέρος του Ὅλου».
Εἶπε: «ἂν κράταγε καθεὶς
πίστη του δικοῦ του ρόλου,
θά 'χατε τόσα δεινὰ
νὰ σπέρνετε στὴν πλάση;»
Καὶ ξανὰ γιὰ τὰ βουνὰ
τράβηξε καὶ τὰ δάση...
Πιάσαν τὸν μοναχικὸ
ὠκεάνιο καρχαριά,
λέγοντάς του πὼς ἐδῶ
καὶ τώρα εἶν' ἡ εὐκαιρία
νὰ τὸν δεῖ λιγάκι φῶς
ἀρχηγὸ σ' ἕνα κοπάδι.
Τὶ εἴτε τέρας εἴτε θεὸς
τὸν σφίγγει ἕνα στομάχι.
Κι ἀφοῦ 'δαν στὴ ματιά του
τὴν ἀπόφαση ποὺ ἐπάρθη,
τίναξε μιὰ τὴν οὐρά του
κι ἐπέστρεψε στὰ βάθη...
.........................
Στὸν βίο ποῦ 'χουν φτιάξει,
κοιτώντας μπρός τους οἱ Ἄξιοι
τὰ ἐρχόμενα συμβάντα,
πλήρεις ἐπιγνώσεως πάντα
ὅτι ἡ Ἐξάλειψη Του Εἴδους
θὰ καλέσει καὶ τοὺς ἴδιους,
ἡ Ἀπόφαση βαραίνει
-ἡ ἀναθεματισμένη-
ὅσο ἑκατὸ βουνὰ μαζὶ:
γίνεται ἕρμα στὸ καράβι
τῆς νέας γενιᾶς ποὺ θά 'ρθει
κι ἔτσι ὁ θάνατός τους,
στὸν ἐναντίον του σκότους
πόλεμο πάνω στὴν Κτίση
πάντα θὰ συμβολίζει
αὐτὸ ποὺ μᾶς διακρίνει
ἀπὸ τὰ γήινα κτήνη,
τὸ Φῶς ποὺ αἰώνια ζεῖ.
~
από τη συλλογή 2ος νόμος, εκδ. Andy's, 2018
Δημοσιευμένο με την άδεια του ποιητή
Ο Αργύρης Ωρίωνα Χριστομάγνος γεννήθηκε το 1980 στα Καλάβρυτα. Έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές "Limited Edition MMXVII aD." από τις Εκδόσεις Ελίκρανον (2017), "2ος Νόμος" από τις Εκδόσεις Andy's (2018), "Οι Νέοι Θεοί" από Ελίκρανον (2020), "The Songs Of Soul Invictus" από τις Εκδόσεις της Amazon (2020), "Και Άλλες Σκανταλιές" από Ελίκρανον (2021) και ένα πεζό, το "Μεταλιθικό Μανιφέστο" από Ελίκρανον (2020), μεταφρασμένο και στα Αγγλικά (εκδ. Amazon). To 2020 τιμήθηκε με βραβείο σε Πανελλήνιο Διαγωνισμό για το ποίημα "Οι Περήφανοι, Οι Λίγοι, Οι Δυνατοί". Παραμένοντας πιστός και φανατικός χεβυμεταλλάς, από το 1998 ζει και εργάζεται στην Αθήνα.
από τη συλλογή 2ος νόμος, εκδ. Andy's, 2018
Δημοσιευμένο με την άδεια του ποιητή
Ο Αργύρης Ωρίωνα Χριστομάγνος γεννήθηκε το 1980 στα Καλάβρυτα. Έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές "Limited Edition MMXVII aD." από τις Εκδόσεις Ελίκρανον (2017), "2ος Νόμος" από τις Εκδόσεις Andy's (2018), "Οι Νέοι Θεοί" από Ελίκρανον (2020), "The Songs Of Soul Invictus" από τις Εκδόσεις της Amazon (2020), "Και Άλλες Σκανταλιές" από Ελίκρανον (2021) και ένα πεζό, το "Μεταλιθικό Μανιφέστο" από Ελίκρανον (2020), μεταφρασμένο και στα Αγγλικά (εκδ. Amazon). To 2020 τιμήθηκε με βραβείο σε Πανελλήνιο Διαγωνισμό για το ποίημα "Οι Περήφανοι, Οι Λίγοι, Οι Δυνατοί". Παραμένοντας πιστός και φανατικός χεβυμεταλλάς, από το 1998 ζει και εργάζεται στην Αθήνα.
