Γεβγκένι Γεφτουσένκο (Yevgeny Yevtushenko), «Δεν Θέλω»

Δε θέλω να μ’ αγαπούν όλοι,
γιατί μέσα μου με τον αγώνα μαζί
βρίσκεται σα σπόρος ο χρόνος
και ίσως κι όλοι οι καιροί.

Δεν κοιτάζω τη Δύση με φόβο
και την Ανατολή σαν τυφλός
κι ούτε σκέφτηκα να προκαλέσω

διμερή το θαυμασμό.

Είναι αδύνατο σε σκληρή μάχη
με το χέρι στην καρδιά
και με το μέρος του θύματος να ‘σαι
και με το μέρος του δήμιου να πας.

Συνεχίζομαι, μπέρδεψα όλους…
Σ’ όλους ν’ αρέσεις δε μπορείς.
Δεν αρέσω στους τσανακογλείφτες
κι ούτε βέβαια στους διασπαστές.

Δε θέλω να μ’ αγαπάει το πλήθος.
Οι φίλοι μου να μ’ αγαπούν.
Εγώ θέλω εσύ να μ’ αγαπάς
και να μ’ αγαπάει κι ο γιος μου.

Θέλω να μ’ αγαπούν εκείνοι
τον αγώνα που δε σταματούν.
Θέλω να μ’ αγαπάει ο ίσκιος
του χαμένου μου γονιού.
~
Μετάφραση: Ελένη Κυριακίδου-Δημητρίου
πηγή

 

Ρώσος ποιητής, πεζογράφος, σεναριογράφος, δοκιμιογράφος και σκηνοθέτης, γεννημένος το 1932 στην πόλη Ζιμά της Σιβηρίας. Το πρώτο του ποίημα δημοσιεύτηκε στο περιοδικό ”Σοβιετικός Αθλητισμός” το 1949, ενώ η πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο ”Ανιχνευτές του μέλλοντος” κυκλοφόρησε το 1952, δημιουργώντας τόσο μεγάλη αίσθηση στα ρωσικά γράμματα, που είχε ως συνέπεια να γίνει αμέσως δεκτός στο Ινστιτούτο Λογοτεχνίας ”Μαξίμ Γκόρκι”, όπως και στην Ένωση Σοβιετικών Συγγραφέων. Ακολούθησαν αρκετές πετυχημένες ποιητικές συλλογές (Τρίτο χιόνι, Υπόσχεση, Το μήλο, Τρυφερότητα κ.α.) που τον ανέδειξαν σε μια απ’ τις πιο εμβληματικές φυσιογνωμίες της ποίησης της εποχής της αποσταλινοποίησης. Το 1961 έγραψε το πιο γνωστό του ποίημα, το Μπάμπι Γιαρ που αναφέρεται στη σφαγή των εβραίων του Κιέβου από τους Ναζί τον Σεπτέμβριο του 1941. Η γραφή του διαθέτει εν γένει τις αρετές της απλότητας και της αμεσότητας, ενώ το συνολικό του έργο χαρακτηρίζει μεγάλη υφολογική και θεματολογική ποικιλία. Του ανήκει η πατρότητα της γνωστής φράσης: ”Ο ποιητής στη Ρωσία, είναι κάτι περισσότερο από ποιητής”. Το 1991 μετανάστευσε στις ΗΠΑ, όπου και απεβίωσε το 2017.