Θανάσης Κυριαζής, «Δος μου τα χείλη..»

Δος μου τα χείλη. Mέσα μου ο χειμώνας
παλεύει άσπρα λουλούδια ν' ανεμίσει.
Στην τρικυμία ψυχή της αλκυόνας
και το βοριά τραγούδια έχω γεμίσει.

Διψώντας μιαν αγάπη, σα μια μπόρα
ν' αστράψει, ο πλάνος πόθος στα φτερά του,
γραφή της Mοίρας, πάει τη μαυροφόρα
τη σκέψη μου σα «χαίρε» του θανάτου.

Δες στ' ασημιά μαλλιά μου, λεύκας φύλλα
στου χινοπωρινού βραδιού τη θλίψη,
αχνάρι ακόμα μέν' η ανατριχίλα
μιανής χρυσής ελπίδας που 'χει λείψει.

Ω! τον καημό, γερόντους που μας βρίσκει.
Tάχα για μας δεν είναι μονοπάτια
να παίζουν οι αγάπες μας σαν ίσκιοι;
Nα βασιλέψουν ήρεμα τα μάτια;

Kι ως τόσο για παράπονο δεν είπα.
Mε το τραγούδι μίλησα στ' αστέρια.
Οπως απόψε, απόψε, σαν το γύπα
στης ζωής όλα χυμώ τα περιστέρια.

Kατά πως παίζει ανάλαφρα στα πάρκα
το βραδινό αγεράκι, βαλαντώνω
ταξιδευτής του ονείρου, με μια βάρκα,
που όλο θα πάω, θα πάω και δε θα σώνω.

Δος μου τα χείλη. Αγνάντια στον καθρέφτη
να ζωγραφίσει ο πόνος μου το δράμα.
Tο ερωτικό μου αστέρι αργά να πέφτει
μες στου καιρού το πέλαο και το κλάμα.

Tώρα η ζωή μας να 'ναι όσο να κλέφτει
ένα φιλάκι ακόμα και την ώρα,
που η νύχτα η λάμια γύρω μας θα πέφτει
κι απάνω μας θα σκούζει η άγρια μπόρα.
~
από τη συλλογή Στην παλιά στράτα του χωριού, 1925
πηγή

 

Ένα περιστατικό με τον Θανάση Κυριαζή
Κείμενο του Ντίνου Χριστιανόπουλου από το βιβλίο του "Τα παλιά βιβλιοπωλεία της Θεσσαλονίκης" (δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Ιβυκος" τεύχος 4 (22) Απρίλιος-Ιούνιος 1999, σελ 27-48) 

Ο ποιητής Θανάσης Κυριαζής,  γεννήθηκε στο Αγρίνιο το 1887 από πολύ φτωχή οικογένεια που κατάγονταν από τον Προυσσό. 'Εχασε τον πατέρα του σε ηλικία έξι χρονώ. Στο Αγρίνιο τελείωσε το Δημοτικό και τις δύο πρώτες γυμνασιακές τάξεις. Το Γυμνάσιο το τελείωσε στο Μεσολόγγι. Σπούδασε νομικά και φιλολογία στην Αθήνα και σταδιοδρόμησε στο Υπουργείο Οικονομικών. Το 1932 έγινε Διευθυντής του Γενικού Λογιστηρίου του κράτους και το 1938 πάρεδρος του Ελεγκτικού συνεδρίου. Τα πρώτα του ποιήματα δημοσίευσε στην "Διάπλαση των παίδων" του Ξενόπουλου, στην εφημερίδα του Μεσολογγίου «Ανεξάρτητος» καθώς και στο περιοδικό του δημοτικισμού «Νουμάς». Χρησιμοποίησε τα ψευδώνυμα «Θάμυρις ο Φιλάμωνος» και «άγγελος Ρωμαίος». Από το 1923 ως το 1924 ήταν μέλος της συντακτικής επιτροπής που εξέδιδε το περιοδικό "Μούσα". Ίδρυσε και διηύθυνε το Περιοδικό «Νέα Γράμματα» (1924 – 1925). Στην ποίησή του τραγούδησε την επαρχία, όχι ως επιφάνεια αλλά ως ουσία, τον πλούτο ψυχής των ανθρώπων της, «το άξιο και το αληθινό» εκείνων που ζουν μακριά από το πολύβουο άστυ. Πέθανε στη Θεσσαλονίκη το 1950.