Ο Μικρός Πρίγκιπας: «Αντίο», είπε η αλεπού. «Να το μυστικό μου. Είναι πολύ απλό: Μόνο με την καρδιά βλέπεις αληθινά. Την ουσία δεν τη βλέπουν τα μάτια»

Μολιέρος (Molière)

«Ο Ταρτούφος» (1664)

Μολιέρος (Molière)

«Ο κατά φαντασίαν ασθενής» (1673)

Μολιέρος (Molière)

«Ο αρχοντοχωριάτης» (1670)

Μολιέρος (Molière)

«Ντον Ζουάν» (1665)

Ουίλλιαμ Σαίξπηρ

«Όνειρο Θερινής Νυκτός»

Ουίλλιαμ Σαίξπηρ

«Ρωμαίος και Ιουλιέτα»

Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα

«Ματωμένος Γάμος»

Αντουάν Ντε Σαιντ- Εξυπερύ

«Ο μικρός πρίγκηπας»

Αντόν Τσέχωφ

«Ένας αριθμός»

Ντάριο Φο

«Ο τυχαίος θάνατος ενός Αναρχικού»

Ευγένιος Ιονέσκο

«Ρινόκερος»

Έντγκαρ Άλαν Πόε

«Ιστορίες αλλόκοτες»

Μπέρτολτ Μπρεχτ

«Αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι»

721 Ποιητές - 8.160 Ποιήματα

Επιλογή της εβδομάδας..

Οδυσσέας Ελύτης, «Το Μονόγραμμα»

Θά πενθώ πάντα -- μ’ακούς; -- γιά σένα, μόνος, στόν Παράδεισο Ι Θά γυρίσει αλλού τίς χαρακιές  Τής παλάμης, η Μοίρα, σάν κλειδούχο...

Ιάσωνας Σταυράκης, «Η γενιά μου»

Απόψε κρατώ στα μπράτσα
τα σπλάχνα
μιας ολόκληρης γενιάς…

Δεν έχω λόγο να λυπηθώ
κανένα από εμάς…

Έζησα ανάξια
κάτω από
μια προπέλα
που είχατε
με τόσες φοβίες
ηλεκτροδοτήσει…

Απήχθη στην πορεία
απʼ τα οράματα σας
και βιάστηκα
ασταμάτητα
στο πανδοχείο της ύλης…

Πλανεύτηκα από την ηθική σας
και εξαγόρασα την σκέψη μου
για περισσότερα αγαθά…

Πίστεψα στα ευαγγέλια της κρίσης
κι έγινα το ίδιο κτήνος με σας…

Μεγάλωσα
όπως διατάξατε
μα θα αρνηθώ
να με πιστέψουν…

Κρυφά
θα ελπίζω
να βανδαλίσουν
το τάφο μου
και κρυφά
θα περιμένω
να ψιθυρίσουν
στο κρανίο μου…

Πως δεν θα γίνουν
ποτέ μα ποτέ
σαν κι εμάς…
~

Ο Ιάσωνας Σταυράκης γεννήθηκε το 1982. Σπούδασε Ισπανική Φιλολογία και συνέχισε με μεταπτυχιακές σπουδές στην Δημιουργική Γραφή και στην Αφηγηματολογία. Διδάσκει Ισπανικά και Δημιουργική Γραφή. Τίτλοι βιβλίων: Το τσίρκο των στοχασμών (Ακτίς, 2012). Απόπειρες Υψώσεως του Ψ (Ακτίς, 2013). Μηδέν Γραμμάρια (Ανεμιστήρας, 2014). Είμαι (Παλινωδίαι, 2019). Ό,τι επέζησε απ’ τη φωνή μας (Συμεών, 2021)
 

Αντώνης Σαμαράκης (1919-2003)

«Το άγγελμα της ημέρας»

Μην πεις ποτέ σου: «Είναι αργά!» κι αν χαμηλά έχεις πέσει. κι αν λύπη τώρα σε τρυγά κι έχεις βαθιά πονέσει.

Κι αν όλα μοιάζουν σκοτεινά κι έρημος έχεις μείνει. μην πεις ποτέ σου: «Είναι αργά!» -τ' ακούς;- ό,τι  κι αν γίνει

 
 
𝓜πάμπης 𝓚υριακίδης