Γιώργος Δουατζής, «Πόση αχαριστία χωράει η ζωή;..»

Πόση αχαριστία χωράει η ζωή; Πόσον αγώνα για να ορθωθεί περήφανη με την αξιοπρέπεια που της πρέπει;

Τραγικότητα της ανθρώπινης ζωής είναι αυτό που νιώθεις στη διάρκειά της. Όχι στην ανυπαρξία του θανάτου. Η τραγικότητα της ανθρώπινης ύπαρξης δεν είναι ο θάνατος, αλλά η έλλειψη της αξιοπρέπειας του πολίτη.

Γύρισα και την έντυσα κουρέλια παρελθόντος σε έντονους χρωματισμούς μιας κι έπρεπε να διασωθεί από τη γύμνια της η ρημαγμένη από ετών αξιοπρέπεια του πολίτη

Τι προπατορικό χρέος κι αυτό της διάσωσής της…

Τούτος ο κόσμος με πνίγει, αυτός που έρχεται με σκοτώνει

Πόλεμος σου λέω, πόλεμος δίχως πυρομαχικά, μα δεν τον είδες

Δεν είδα συμπολεμιστές, παρά κουφάρια σε καναπέδες της παραίτησης και της αδιαφορίας

Γιατί πρέπει πάντα να φταίει κάποιος άλλος για τα δεινά μου, γιατί να φταίνε οι άλλοι αν έτυχε και γεννηθήκαμε μη διεκδικούντες, παραιτημένοι, νεκροί ή γερασμένοι;

Όταν βουλιάζεις στα στερεότυπα πώς θα χωρέσεις στις ανατροπές;

Είμαστε απασχολημένοι κρίνοντας τους άλλους, για να νιώσουμε ισχυρότεροι

Μην ξεχνάς, πως δεν υπάρχει πιο μεγάλη ενοχή από την ανοχή μας

Μα πώς κατάφερες να κοιμηθείς με τις εικόνες των παιδιών που πέθαναν διψώντας;

Συνήθεια, των εξουσιαζόντων όπλο απεχθές, όπιο αναισθητικό των εξουσιαζομένων

Ανάλωσα πολύ χρόνο ξύνοντας σκουριές από τα κάγκελα της φυλακής μου κι έτσι δεν πρόλαβα να αρχίσω τα βαψίματα

Όσο η σκέψη γίνεται αιχμηρή, τόσο μικραίνει η φυλακή
~
Γ. Δουατζής – Απάνθισμα (1976-2018), εκδ. Στίξις, 2019
πηγή το ιστολόγιο του ποιητή
Ο Γιώργος Δουατζής απαγγέλλει ποιήματά του

Ο Γιώργος Δουατζής γεννήθηκε Δεκέμβριο του 1948 στην Αθήνα. Σπούδασε οικονομία στην Ανωτάτη Βιομηχανική Σχολή της Θεσσαλονίκης και κοινωνιολογία στο 8ο Πανεπιστήμιο στο Παρίσι. Δημοσιογραφεί από το 1974. Εργάστηκε σε εφημερίδες, περιοδικά, ραδιοφωνικούς και τηλεοπτικούς σταθμούς, ως ρεπόρτερ, αρθρογράφος, πολιτικός αναλυτής, διευθυντής. Πρώτη του λογοτεχνική εμφάνιση το 1971, στην «Ποιητική Ανθολογία της Νέας Ελληνικής Γενιάς» των εκδόσεων Άγκυρα. Έργα του έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, ρωσικά, γαλλικά, γερμανικά, ισπανικά, τσεχικά. ΕΡΓΟΓΡΑΦΙΑ: Γραφτά (1976). Τοπική Αυτοδιοίκηση (1986, Εξάντας). Τα Μικρά (1996,  Κάκτος).   Απάνθισμα Τάσου Λειβαδίτη (1997, ανθολόγηση, Κέδρος).  Προς Δέκα Επιστολή (2001, Μίλητος).   Προς Δέκα Επιστολή – Τα Ανεπίδοτα (2002, 2003 Εξάντας).  Σπονδές (2004, Εξάντας. Τα Μικρά β’ (2004, Εξάντας).  Τα κόκκινα παπούτσια (2004, Εξάντας).  Το Κουμπί (2004, Εξάντας). Συνομιλία με τον Νυχτερινό Επισκέπτη (επιμ. Γ. Δουατζή, 2008, Κέδρος).  Μη φεύγετε, κύριε Ευχέτη (2008, μυθιστόρημα, Λιβάνης).  Περί Δημοσιογραφίας, (2010, δοκίμιο, Πεδίο).  Φωτοποιήματα (2010,  Καπόν).  Πατρίδα των καιρών (2010, Καπόν).  Το Κουμπί (έκδοση αναθεωρημένη, 2011, Ιωνικό Κέντρο).  Το σπασμένο παιχνίδι, Κώστας Αξελός (2011, Καπόν). Σχεδίες (2012, Καπόν).  Τα 99 Μικρά (2013, Vakxikon (έντυπο, e-book).   Η άλλη λέξη (2014, διηγήματα, Γαβριηλίδη).  Ωδή στα κόκκινα παπούτσια (2014, Γαβριηλίδης (ελλην.-ισπανικά).  Κράτα την Άνοιξη (2014, Γαβριηλίδης, (ελλην.-γαλλικά) με CD). # Ανάσα από πηλό, (2015, μυθιστόρημα, Πάπυρος).  Το κόκκινο κασκόλ (2016, Μανδραγόρας).   Ο Μουσουργός (2017, νουβέλα, Στίξις).  Τα Κάτοπτρα (2017, Στίξις).  Τάσος Λειβαδίτης. Ο ποιητής, το έργο, η ζωή του (επιμ. Γ. Δουατζή, 2017, Στίξις).  Αντικατοπτρισμοί, Διάλογος Ρουκ-Δουατζή (2017, Στίξις).  Χρόνου Σκιά (2018, Στίξις). Γ. Δουατζής – Απάνθισμα (1976-2018) (επιμέλεια Γ. Ρούσκας, 2019, Στίξις).  Χρονογραφίες – Σημειώσεις ημερολογίου (2021, Κάκτος). Χάρτινοι απόγονοι (Στίξις, 2021) [από την ιστοσελίδα του ποιητή - douatzis.gr]