Αλέξης Αντωνόπουλος, «Μανιφέστο»

Δεν έχουμε κανέναν λόγο να σας μισήσουμε. Όσο και να μας πνίγετε, δεν
έχουμε κανέναν λόγο να σας χτυπήσουμε. Απλώς: Θ’ αλλάζουμε τον κόσμο
σας μέχρι να μπορούμε ν’ αναπνεύσουμε σ’ αυτόν. Και το κάνουμε με κάθε
μας λέξη, με κάθε μας άγγιγμα· το κάνουμε κάθε φορά που βλέπουμε ένα
ανθρώπινο πρόσωπο ενώ εσείς θα θέλατε να βλέπουμε μια κοινωνική τάξη,
μια μειονότητα, μια πολιτική επιλογή, μια θρησκεία, μια αμαρτία, ή μια
λάθος ζωή. Μικρές αλλαγές κάθε φορά, μα αλλαγές: Αλλάζουμε τον κόσμο
ενώ κοιμάστε, αλλάζουμε τον κόσμο ενώ μισείτε ολομόναχοι σ’ ένα σαλόνι,
αλλάζουμε τον κόσμο ενώ απολαμβάνετε εκείνα που δεν θα φοβόμασταν
ποτέ να χάσουμε.
    Έχετε λόγο να μας μισήσετε. Έχετε λόγο να μας χτυπήσετε. Και μας
χτυπάτε. Μα ενώ πλένετε τα χέρια σας από το αίμα μας, εμείς έχουμε ήδη
ξανασηκωθεί. Δείτε: Ακόμα δεν κλείσατε τη βρύση, κι αλλάζουμε ξανά τον
κόσμο σας.
πηγή το ιστολόγιο του ποιητή

Ο Αλέξης Αντωνόπουλος γεννήθηκε το 1989 στην Αθήνα. Σπούδασε Ιστορία και Διεθνείς Σχέσεις στο Αμερικανικό Κολλέγιο Ελλάδος, Υποκριτική στο Ινστιτούτο Θεάτρου και Κινηματογράφου Lee Strasberg στη Νέα Υόρκη, και Δημιουργική Γραφή στο Πανεπιστήμιο του Cambridge. Είναι μέλος της ποιητικής ομάδας Gathered Avant-garde Poets, και έχει δημοσιεύσει αποσπάσματα από το "Σκοτάδι" αλλά και ξεχωριστά ποιήματα σε ηλεκτρονικά περιοδικά ποίησης. Βιβλία/projects: Σκοτάδι (Ars Poetica, 2013), Καπνίζοντες και Μη Καπνίζοντες (συμμετοχή σε ανθολογία, Vakxikon, 2014), Εδώ (εκτός εμπορίου, ιδιωτική έκδοση σε συνεργασία με Πασιφάη/mystory.gr, 2015), Waiting (urban project, 2016-2019), Γεια, Σʼ Αγαπώ, Αντίο (συμμετοχή σε ανθολογία, εκτός εμπορίου, Ο Κύκλος Των, 2018), Master’s in Creative Writing Anthology 2018 (συμμετοχή σε ανθολογία, University of Cambridge Institute of Continuing Education, 2018), A Rose Once Told Me... (ταινία μικρού μήκους της Ελένη Σπαθή, βασισμένη στο ποίημα Dining Alone του Αλέξη Αντωνόπουλου, 2020), Αγκαλιές (urban project, 2021-).

Η ιστοσελίδα του ποιητή alexantonopoulos.com