Αλέξης Αντωνόπουλος, «Θα Περιμένουμε Μαζί»

Προφανώς και δεν μπορούμε να βγούμε έξω ενώ κλαις.
Θα περιμένουμε πρώτα να τελειώσουν τα δάκρυα
εδώ, στην αγκαλιά μου.
 
Προφανώς και δεν μπορούμε να βγούμε έξω ενώ κλαις.
Έχεις δει το πρόσωπο σου όταν κλαις;
Κάθε περαστικός θα προσπαθεί να φιλήσει τα δάκρυα.
πηγή το ιστολόγιο του ποιητή

Ο Αλέξης Αντωνόπουλος γεννήθηκε το 1989 στην Αθήνα. Σπούδασε Ιστορία και Διεθνείς Σχέσεις στο Αμερικανικό Κολλέγιο Ελλάδος, Υποκριτική στο Ινστιτούτο Θεάτρου και Κινηματογράφου Lee Strasberg στη Νέα Υόρκη, και Δημιουργική Γραφή στο Πανεπιστήμιο του Cambridge. Είναι μέλος της ποιητικής ομάδας Gathered Avant-garde Poets, και έχει δημοσιεύσει αποσπάσματα από το "Σκοτάδι" αλλά και ξεχωριστά ποιήματα σε ηλεκτρονικά περιοδικά ποίησης. Βιβλία/projects: Σκοτάδι (Ars Poetica, 2013), Καπνίζοντες και Μη Καπνίζοντες (συμμετοχή σε ανθολογία, Vakxikon, 2014), Εδώ (εκτός εμπορίου, ιδιωτική έκδοση σε συνεργασία με Πασιφάη/mystory.gr, 2015), Waiting (urban project, 2016-2019), Γεια, Σʼ Αγαπώ, Αντίο (συμμετοχή σε ανθολογία, εκτός εμπορίου, Ο Κύκλος Των, 2018), Master’s in Creative Writing Anthology 2018 (συμμετοχή σε ανθολογία, University of Cambridge Institute of Continuing Education, 2018), A Rose Once Told Me... (ταινία μικρού μήκους της Ελένη Σπαθή, βασισμένη στο ποίημα Dining Alone του Αλέξη Αντωνόπουλου, 2020), Αγκαλιές (urban project, 2021-).

Η ιστοσελίδα του ποιητή alexantonopoulos.com