Αλέξης Αντωνόπουλος, «Τόσες Νύχτες, Τόσοι Άνθρωποι, Τόσοι Θόρυβοι, η Ίδια Συμφωνία.»

Θα σε αφήσω να γαμήσεις ό,τι θέλεις στο σώμα μου απόψε
θα σε αφήσω και να ντραπείς για μένα μόλις χύσεις
θα σε αφήσω να με ξεφτιλίσεις στις παρέες σου την επόμενη μέρα
θα σε αφήσω και να μην τους πεις τίποτα για μένα.

Θα σε αφήσω να μη με μετρήσεις καν αν κάποτε μετρήσεις σώματα.

Θα σε αφήσω να γαμήσεις ό,τι θέλεις στο σώμα μου απόψε
αρκεί απόψε, σ’ εκείνο το δωμάτιο, ενώ κάνεις ό,τι κάνεις,
ν’ ακούω κι άλλη ανάσα πέρα απ’ τη δική μου.
πηγή το ιστολόγιο του ποιητή

Ο Αλέξης Αντωνόπουλος γεννήθηκε το 1989 στην Αθήνα. Σπούδασε Ιστορία και Διεθνείς Σχέσεις στο Αμερικανικό Κολλέγιο Ελλάδος, Υποκριτική στο Ινστιτούτο Θεάτρου και Κινηματογράφου Lee Strasberg στη Νέα Υόρκη, και Δημιουργική Γραφή στο Πανεπιστήμιο του Cambridge. Είναι μέλος της ποιητικής ομάδας Gathered Avant-garde Poets, και έχει δημοσιεύσει αποσπάσματα από το "Σκοτάδι" αλλά και ξεχωριστά ποιήματα σε ηλεκτρονικά περιοδικά ποίησης. Βιβλία/projects: Σκοτάδι (Ars Poetica, 2013), Καπνίζοντες και Μη Καπνίζοντες (συμμετοχή σε ανθολογία, Vakxikon, 2014), Εδώ (εκτός εμπορίου, ιδιωτική έκδοση σε συνεργασία με Πασιφάη/mystory.gr, 2015), Waiting (urban project, 2016-2019), Γεια, Σʼ Αγαπώ, Αντίο (συμμετοχή σε ανθολογία, εκτός εμπορίου, Ο Κύκλος Των, 2018), Master’s in Creative Writing Anthology 2018 (συμμετοχή σε ανθολογία, University of Cambridge Institute of Continuing Education, 2018), A Rose Once Told Me... (ταινία μικρού μήκους της Ελένη Σπαθή, βασισμένη στο ποίημα Dining Alone του Αλέξη Αντωνόπουλου, 2020), Αγκαλιές (urban project, 2021-).

Η ιστοσελίδα του ποιητή alexantonopoulos.com