Αλεξάντερ Σεργκέγεβιτς Πούσκιν (Aleksandr Pushkin), «Δωρίδα»

 Χρυσά έχει η Δωρίδα μαλλιά και πλουμιστά
χλωμό το πρόσωπό της, τα μάτια γαλανά.
Στο συμπόσιο αφήνοντας τους φίλους χθες αργά
Με την ψυχή μου ανέμελα ήπια στην δική της αγκαλιά∙
Ο οίστρος έδινε στην έκσταση τη θέση του ταχιά
Οι πόθοι σβήναν ξαφνικά, μα φούντωναν ξανά∙
έλιωνα∙ μα στο θαμπό σκοτάδι μέσα
άλλα χαρακτηριστικά είδα γλυκά,
θλίψη μυστήρια  μου γέμισε την καρδιά
μα τα χείλη μου έν’ άλλο ψιθύρισαν όνομα.
~

Το ποίημα αυτό γράφτηκε το 1819 και δημοσιεύτηκε το 1820 στο περιοδικό «Παρατηρητής του Νέβα» της Αγίας Πετρούπολης

Μετάφραση από τα ρωσικά Δημήτρης Β. Τριανταφυλλίδης
πηγή και το ποίημα στα Ρωσικά