Χανς Μάγκνους Εντσενσμπέργκερ (Hans Magnus Enzensberger), «Οι πλούσιοι»

Απ’ όπου κι αν προβάλλουν πάντα,
αποτελούν ασύλληπτες ορδές! Μετά από κάθε συμφορά
σέρνονται έξω απ΄τα ερείπια
ατάραχοι·
από το μάτι της βελόνας
ξεπηδούν
αναρίθμητοι, πάμπλουτοι, ευλογημένοι.

Οι φτωχοί! Κανείς δεν τους θέλει.
Τραβούν με δυσκολία το φορτίο τους,
μας προσβάλλουν,
για όλα είναι υπαίτιοι αυτοί,
μα δεν μπορούν να κάνουν κάτι –
πρέπει να αφανιστούν.

Έχουμε καταβάλει κάθε προσπάθεια·
τους νουθετήσαμε,
τους ξορκίσαμε
και όταν δεν γινόταν κάτι άλλο,
τους εκβιάσαμε, τους απαλλοτριώσαμε τα πάντα, τους λεηλατήσαμε,
τους αφήσαμε να αιμορραγούν,
τους στήσαμε στον τοίχο.

Όμως καλά καλά δεν είχαμε κατεβάσει το τουφέκι,
δεν είχαμε καθίσει στις πολυθρόνες τους
και καταλάβαμε –δύσπιστοι
στην αρχή, μα στη συνέχεια ανακουφισμένοι–
πως ούτε κι εναντίον μας δεν είχε βγει κάποιο βοτάνι.
Σίγουρα, όλα τα συνηθίζει κανείς.
Ως την επόμενη φορά.
~
Μετάφραση: Γιώργος Καρτάκης
πηγή