Μαργαρίτα Παπαμίχου, «Ο άντρας που δεν ήξερε ότι είναι δικός μου»

 Κάποιος περνάει κάτω στο δρόμο
χορεύει με τους ιστούς μιας αράχνης
το πρόσωπό του έχει αφαιρεθεί από την ομίχλη
πόδια χέρια τέσσερις φωτεινές λεπίδες
κομμένη η νύχτα σε φέτες
το φεγγάρι κάνει τη μοιρασιά στη στάχτη
μία για μένα μία για κείνον
δυο για τη θάλασσα
πάω να προλάβω τον απονενοημένο βηματισμό
πριν βγει από τους ιστούς
μπορεί να υπνοβατεί ζωντανός ο ίσκιος του μέσα στον ύπνο μου
μπορεί και να έχει πνιγεί στην όχθη ενός ονείρου μου
ο χορός του έφτασε μέχρι έξω από την πόρτα μου
άφησε στο κατώφλι μου όλα τα παγιδευμένα έντομα
και γέμισε το σπίτι μου φτερά που σε λίγο θα γίνουν σκόνη
πρέπει να προλάβω έστω κι ένα πέταγμα
πριν πάρει το πρόσωπό μου στα χέρια του και με κλειδώσει απ’ έξω
πηγή

Η Μαργαρίτα Παπαμίχου (1969) μεγάλωσε στο Ηράκλειο της Κρήτης. Εργάζεται ως εκπαιδευτικός σε δημόσιο σχολείο και δραστηριοποιείται στο χώρο της εκπαίδευσης ως εμψυχώτρια Θεατρικού παιχνιδιού. Ποιήματά της έχουν δημοσιευθεί στον ηλεκτρονικό τύπο και σε λογοτεχνικές ιστοσελίδες , καθώς και σε έντυπα λογοτεχνικά περιοδικά. Το 2018 βραβεύτηκε με τον πρώτο έπαινο στην κατηγορία ποίηση στον 8ο Λογοτεχνικό διαγωνισμό Ποίησης και Διηγήματος «Δημήτριος Βικέλας» με το ποίημά της «Ο Χορός του Δερβίση».