Χανς Μάγκνους Εντσενσμπέργκερ (Hans Magnus Enzensberger), «Φετίχ»

Μόνο αυτό
το χνούδι
σκέφτεται συνέχεια τις νύχτες
μικρότερο
από παλάμη
και
τίποτ’ άλλο
τίποτ’ άλλο
δεν είναι εκεί
πέρα από αυτή την τούφα
που δεν είναι εκεί
Το φαντάζεται
σκοτεινό
αυτό το λοφάκι
όπως φουσκώνει
φωτεινό
Ακούει κυριολεκτικά
πώς τρίζει
στην πίεση
του χεριού
Βλέπει
πώς κατσαρώνει
στο φως
ξανθό μαύρο
πώς λαμποκοπά
απίστευτα
απαλό και ατίθασο
και κατά τ΄άλλα
ανάξιο λόγου
~
Μετάφραση: Γιώργος Καρτάκης
πηγή