Στέλλα-Λουΐζα Κατσαμπή, «Παράπονο»

 Ποτέ μου δεν πίστεψα σε τίποτα,
ούτε σε θεούς, ούτε σε δράκους.
Μόνη σέρνω το λίθο της ύπαρξής μου.

Ώρες πέρασα μπροστά σε εικόνες,
μήπως σαλέψει ο άγιος.
Κοίταζα το είδωλό μου στον καθρέφτη,
μήπως άγγελος Κυρίου κατεβεί.

Ψιθύρισα μάλιστα και προσευχές,
μπήκα μέσα σ’ εκκλησιές,
ύμνους αγάπης προσκύνησαν τα χείλη.
Εν τέλει αναλώθηκα σ’ αυτή την θαλπωρή.

Μάταιος κόπος.

Πέρασαν οι μέρες, χάνονται τα χρόνια
και θα έχω γεράσει πια.
Φοβάμαι μην πεθάνω
και δεν προλάβω να πιστέψω στον Θεό.

~
από το βιβλίο Ανθρώπινα δαιμόνια, συλλογή  Σάρκινοι θεοί, εκδ. Ρώμη, 2018

πηγή

Η Στέλλα-Λουΐζα Κατσαμπή γεννήθηκε το 1995 στη Θεσσαλονίκη, όπου και ζει. Σπούδασε στο Τμήμα Προσχολικής Αγωγής και Εκπαίδευσης του Αριστοτελείου Πανε­πι­στημίου Θεσσαλονίκης και ολοκλήρωσε τις μετα­πτυ­χιακές σπουδές της στο Τμήμα Οργάνωσης και Διοί­κησης Επιχειρήσεων του Πανεπιστημίου Μακεδονίας. Δραστηριοποιείται επαγγελματικά στον χώρο της προσχολικής αγωγής και ασχολείται με την παραγωγή ηλεκτρονικής μουσικής. Η πρώτη της ποιητική συλλογή Σάρ­κινοι θεοί δη­μο­σιεύτηκε στον τόμο με τον τίτλο Ανθρώπινα δαιμόνια από τις εκδόσεις Ρώμη το 2018, μαζί με τη συλλογή του Σταύρου Γκιργκένη Στου ματιού το κέντρο. Συμμετέχει στη συντακτική ομάδα του δοκιμιακού-λογοτεχνικού περιοδικού Νόημα, του οποίου είναι και ιδρυτικό μέλος. Ποιήματα και πεζά της έχουν δημοσιευτεί σε έντυπα και ηλεκτρονικά περιοδικά και ιστοσελίδες. Τίτλοι βιβλίων: Ανθρώπινα δαιμόνια (Ρώμη, 2018). 500 mg Ωκυτοκίνης (Απόπειρα, 2020)

Η ιστοσελίδα της ποιήτριας brokenpastelchalks.blogspot.com