Σοφία Πιπέρου, «Το σονέτο της πόρνης»

Έμεινα λίγο πιο πίσω
και κοίταξα τις γόπες που πάτησε φεύγοντας.
Τι είναι τούτες οι στάχτες
που δε βρίζουν
που σε καίνε
που δε λησμονούν!
Και η πόρνη έφυγε καπνίζοντας το θυμάμαι
μα αντί για λέξεις άφησε κυκλάκια να εκραγούν.
Με κόκκινα αποτυπώματα από κραγιόν
και χυδαίες φωνές ικανοποίησης
πως στην αρχή ήταν γυναίκα
και έπειτα μια φωτιά τσιγάρου την έκανε πόρνη
και όλο το βράδυ κανείς άντρας δε λυπήθηκε
για τη πίσσα που κύλισε
δίπλα από τις καρέκλες τους.
Την ακολουθώ!
Πόσο μεγάλος ο αποχωρισμός
τρία τετράγωνα δρόμου
που μοιάζουν με την ιστορία όλων των αιμάτων
πολέμου, φτώχειας και έρωτα,
και το δικό της από ένα φτωχό έρωτα είναι.
Προσέχει τώρα τις σπασμένες βιτρίνες στην οδό Σταδίου.
Πόσο άσχημη θεέ μου σε κείνο το τοπίο!
Η πόρνη ξεμάκρυνε πολύ από τον καπνό
την έχασα μέσα στις σφαγές των εραστών
μα θα τη ψάχνω και θα την ποθώ
όπου βλέπω αίμα πελάτη
κι ας μπλέξω στο χειρότερο του κόσμου έγκλημα.
Και συ μοιραίος ακόμα
με το ίδιο ποτό και με το 'ιδιο τσιγάρο
έρωτα κοιμάσαι.

ΝΑΥΠΛΙΟ 11-08-12

πηγή

Η Σοφία Πιπέρου γεννήθηκε το 1991 στο Ναύπλιο. Τα τελευταία χρόνια ζει και εργάζεται στη Αθήνα ως ιδιωτική υπάλληλος. Σπούδασε παιδαγωγικές επιστήμες στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και δούλεψε εθελοντικά στο χαμόγελο του παιδιού. Με τη ποίηση ασχολείται από τα εφηβικά της χρόνια καθώς συμμετείχε και σε πολλούς μαθητικούς διαγωνισμούς ποίησης. Ποιήματά της έχουν δημοσιευτεί σε ηλεκτρονικά και έντυπα περιοδικά λογοτεχνίας. Επίσης έχει συμμετάσχει σε ποιητικές ανθολογίες και έχει δημοσιεύσει ηλεκτρονικά μια σειρά ποιημάτων με τίτλο’ πρωτόλεια νυχτερινών λέξεων ‘. Έχει διακριθεί επίσης σε κυπριακό διαγωνισμό με το διήγημα της ‘Ο Αριστείδης ‘, διήγημα που βασίζεται στης διηγήσεις της γιαγιάς της και ιστορίες από το τόπο της. Βασικοί πυρήνες της ποίησης της είναι η αγάπη για τη θάλασσα, ο μοναχικός άνθρωπος και η αναζήτηση του έρωτα.