Σοφία Πιπέρου, «Ο έρως και ο θάνατος»

Αυτοί που κάνουν έρωτα
μακάρι να ξεραν τον θάνατο
πόσο πολύ αγγίζουν
μακάρι από τον πόθο τους να τον ειδούν
τα μάτια τους ανοικτά να κράταγαν στο σκοτάδι
τον αγκαλιάζουν σφικτά
κι όσο ερωτεύονται πιο σφιχτά τον κρατούν
ώσπου τον πνίγουν
κι αυτός χωρίς την κεφαλή του
τη φριχτή χάνεται
ώσπου το τίποτα πάλι
να του δώσει πίσω το λαιμό του κραυγάζει!
Το κενό.
Ο έρωτας πέρασε,
οι γέροι γι αυτό πεθαίνουν γέροι
τις περισσότερες φορές τον έρωτα δε τον βαστούν οι γέροι
γονατισμένοι στα κρεβάτια τους όμως
ποιος ξέρει;
Μπορεί από τόσους έρωτες και αγάπες
δειλά μια μέρα να το ψέλισσαν
τον θάνατο πως δε φοβούνται.

ΑΘΗΝΑ 7-02-12

πηγή

Η Σοφία Πιπέρου γεννήθηκε το 1991 στο Ναύπλιο. Τα τελευταία χρόνια ζει και εργάζεται στη Αθήνα ως ιδιωτική υπάλληλος. Σπούδασε παιδαγωγικές επιστήμες στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και δούλεψε εθελοντικά στο χαμόγελο του παιδιού. Με τη ποίηση ασχολείται από τα εφηβικά της χρόνια καθώς συμμετείχε και σε πολλούς μαθητικούς διαγωνισμούς ποίησης. Ποιήματά της έχουν δημοσιευτεί σε ηλεκτρονικά και έντυπα περιοδικά λογοτεχνίας. Επίσης έχει συμμετάσχει σε ποιητικές ανθολογίες και έχει δημοσιεύσει ηλεκτρονικά μια σειρά ποιημάτων με τίτλο’ πρωτόλεια νυχτερινών λέξεων ‘. Έχει διακριθεί επίσης σε κυπριακό διαγωνισμό με το διήγημα της ‘Ο Αριστείδης ‘, διήγημα που βασίζεται στης διηγήσεις της γιαγιάς της και ιστορίες από το τόπο της. Βασικοί πυρήνες της ποίησης της είναι η αγάπη για τη θάλασσα, ο μοναχικός άνθρωπος και η αναζήτηση του έρωτα.