Λεωνίδας Κακάρογλου, «Ο μικρούλης»

Ήθελα να σου μοιάζω μικρούλη τζίτζικα
Να γεννιέμαι από την ζέστη
Να γράφω για το καλοκαίρι
Και να ζω μέχρι το φως να ναι ακόμη γαλάζιο
Όμως μόνο για θανάτους γράφω
Τη σιωπή ικετεύω να μου χαμογελάσει
Και τα τραγούδια μου λυπητερά
Εκλιπαρούν για λίγη αγάπη
Μικρούλη τραγουδιστή
Οι μέρες σου λίγες μα το
Καλοκαίρι μεγάλο
Και σε προστατεύει
Από την απονιά της λήθης

~
πηγή

Ο Λεωνίδας Κακάρογλου γεννήθηκε στα Χανιά το 1952. Σπούδαζε στο ΕΜΠ  και ασχολείται συστηματικά με τη λογοτεχνία και τον κινηματογράφο. Ήταν μέλος του Δ.Σ. της ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΩΝ ΛΕΣΧΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ και της εταιρείας STUDIO ΠΑΡΑΛΛΗΛΟ ΚΥΚΛΩΜΑ. Το 1975, ως μέλος του Πολιτιστικού Γραφείου του Ε.Μ.Π. και στη συνέχεια της Κινηματογραφικής Λέσχης Χανίων του Φιλολογικού Συλλόγου «Χρυσόστομος», οργανώνει προβολές και δημόσιες συζητήσεις. Λίγο αργότερα, ιδρύει τον Κινηματογραφικό Όμιλο Χανίων και οργανώνει προβολές στο φρούριο Φιρκά, στον κινηματογράφο Ολύμπια και στο Ωδείο Χανίων, το οποίο είχε πάνω από 30 χρόνια να χρησιμοποιηθεί ως κινηματογράφος. Διετέλεσε Καλλιτεχνικός Διευθυντής στον Δημοτικό Κινηματογράφο «ΚΗΠΟΣ» για περισσότερα από 20 χρόνια, όπου, μαζί με τις προβολές, οργάνωσε σεμινάρια κινηματογράφου, μουσικές παραστάσεις κ.λπ. Έχει κάνει εκπομπές για τον κινηματογράφο στο ραδιόφωνο. Έχει εκδώσει 8 ποιητικές συλλογές και ένα μυθιστόρημα. Μνήμη σχεδόν πλήρης (2014), Η ζωή και τίποτ' άλλο, Βιβλιοπωλείον της Εστίας (2011), Άδεια εξόδου, Οδός Πανός (2009), Οι μέρες πριν τα χρόνια (2007), Μονάχα ο χρόνος ξέρει (2000), Η συνήθεια των ημερολογίων (1995), Στο λευκό του βυθού, Πλέθρον (1989), Σχεδόν γκρο πλαν (1986), Τοπία κοριτσιών  (1981). Ποιήματα του έχουν περιληφθεί σε λογοτεχνικά περιοδικά και έχουν μελοποιηθεί από Έλληνες συνθέτες.