Γκέοργκ Τρακλ (Georg Trakl), «Προς το βράδυ η καρδιά μου»

Το βράδυ ακούγεται η κραυγή των νυχτερίδων,
δυο μαύρα άλογα καλπάζουν στο λιβάδι,
θροΐζει κόκκινο σφεντάμι.
Ο οδοιπόρος˙ το μικρό καπηλειό στο δρόμο του προβάλλει.
Θαυμάσια η γεύση τους: φρέσκο κρασί και καρύδια.
Θαυμάσια: μεθυσμένος να τρεκλίζεις στο μισοσκότεινο
δάσος.
Μέσα απ’ τα μαύρα κλαδιά θλιβερές αντηχούν οι καμπάνες.
Και στο πρόσωπο στάζει δροσιά.

~
μετάφραση: Μιχάλης Παπαντωνόπουλος

από τη συλλογή Το όνειρο του κακού, εκδ. Ερατώ, 2005
πηγή